Mocno pachnie z nutami cytryny i mięty. Melisa lekarska to zioło m.in. na uspokojenie i poprawienie humoru. Uprawa jest łatwa.
Melisa lekarska ma liście podobne do mięty. Pachnie mocno, z nutami mięty i cytryny. Fot. Niepodlewam
Inne nazwy: Melissa officinalis, matecznik, matczyna pociecha, matczyne ziele, starzyszek, pszczelnik, rojownik lekarski, sercowa pociecha
Cechy: bylina
Melisa lekarska najlepiej rośnie w gruncie.
Nadaje się też do uprawy w donicach. Jednak melisę w doniczkach najlepiej traktować jako roślinę jednoroczną.
Melisa lekarska ładnie pachnie z nutami cytryny i mięty.
Wysokość: do 60 cm
Kwitnienie: czerwiec – sierpień (VI-VIII)
Melisa lekarska ma kwiaty białe, czasem z żółtym lub niebieskim odcieniem. Są małe i niepozorne, ale miododajne. Kwiaty melisy bardzo lubią odwiedzać pszczoły, stąd jedna z potocznych nazw to pszczelnik.
Dawniej uważano, że melisa lekarska, posadzona obok uli, uspokaja pszczoły.
Kwiaty melisy są niepozorne. Bardzo lubią odwiedzać je pszczoły. Fot. Niepodlewam
Rozmnażanie: nasiona i podział kęp
Melisę z nasion rozmnaża się średnio trudno, a przez podział kęp – łatwo.
- Nasiona – melisę sieje się w marcu, kwietniu i maju na głębokość 0,5-1 cm. Nasiona najlepiej kiełkują w temperaturze około 20 stopni Celsjusza. Pierwsze listki pojawiają się po 14-21 dniach. Siewki są bardzo delikatne. Słabo wschodzą, gdy jest sucho.
Więcej o siewie melisy dla blogu Niepodlewam CZYTAJ TUTAJ
- Podział kęp – kwiecień i maj (IV-V) oraz sierpień (VIII)
Wykorzystanie: przyprawa do sałatek i deserów; zioło uspokajające, na depresję, poprawiające apetyt, trawienie, nastrój, na ukąszenia owadów, stany zapalne jamy ustnej; dodatek do likierów, wódek, win, perfum, kosmetyków przeciwzapalnych
Do jedzenia nadają się liście, młode pędy i kwiaty. Melisa lekarska najczęściej jest podawana jako herbatka ziołowa. Dawniej mawiano, że herbatka z melisy „Serce posila, smutek oddala, uwesela serce”. Po filiżance melisy poprawia się nastrój i humor.
Najwięcej leczniczych składników melisa lekarska zwiera, gdy zaczyna kwitnąć.
Zbiór: od maja do października (V-X)
Melisa lekarska jest bardzo dobra zarówno w postaci świeżej, jak i suszonej.
Świeże listki, pędy i kwiaty obrywa się na bieżąco, w miarę potrzeb.
Stanowisko: słoneczne; toleruje lekki półcień
Melisa lekarska lubi zwłaszcza stanowiska słoneczne, osłonięte od wiatru.
Ziemia: przeciętna lub żyzna; kwaśna do lekko zasadowej (pH 5-7,5)
Melisa lekarska lubi mieć ziemię lekko wilgotną. Fot. Niepodlewam
Podlewanie: umiarkowane
Nawożenie: co 2 tygodnie od maja do lipca (V-VII)
Do nawożenia melisy najlepiej stosować nawóz naturalny, np. z odchodów dżdżownic lub gotowy nawóz z pokrzywy.
Odporność na mróz: bardzo dobra
Melisa lekarska zimuje w postaci korzeni (pod ziemią). Część nadziemna zamiera na zimę.
Choroby i szkodniki: odporna
Melisa lekarska choruje rzadko. Nie sprawia większych problemów. Powodem zasychania i słabego wzrostu jest zwykle brak słońca.
Najtrudniejsze do uprawy są młodziutkie melisy wyhodowane z nasion. W miarę wzrostu stają się coraz bardziej odporne.
Warto wiedzieć
- Melisa lekarska jest uprawiana jako zioło od wieków. Była jednym z podstawowych leków „na wszystko”.