Melisa lekarska – uprawa i rozmnażanie

Mocno pachnie z nutami cytryny i mięty. Melisa lekarska to zioło m.in. na uspokojenie i poprawienie humoru. Uprawa jest łatwa.

Inne nazwy: Melissa officinalis, matecznik, matczyna pociecha, matczyne ziele, starzyszek, pszczelnik, rojownik lekarski, sercowa pociecha

Cechy: bylina

Melisa lekarska najlepiej rośnie w gruncie.

Nadaje się też do uprawy w donicach. Jednak melisę w doniczkach najlepiej traktować jako roślinę jednoroczną.

Melisa lekarska ładnie pachnie z nutami cytryny i mięty.

Wysokość: do 60 cm

Kwitnienie: czerwiec – sierpień (VI-VIII)

Melisa lekarska ma kwiaty białe, czasem z żółtym lub niebieskim odcieniem. Są małe i niepozorne, ale miododajne. Kwiaty melisy bardzo lubią odwiedzać pszczoły, stąd jedna z potocznych nazw to pszczelnik.

Dawniej uważano, że melisa lekarska, posadzona obok uli, uspokaja pszczoły.

Rozmnażanie: nasiona i podział kęp

Melisę z nasion rozmnaża się średnio trudno, a przez podział kęp – łatwo.

• Nasiona – melisę sieje się w marcu, kwietniu i maju na głębokość 0,5-1 cm. Nasiona najlepiej kiełkują w temperaturze około 20 stopni Celsjusza. Pierwsze listki pojawiają się po 14-21 dniach. Siewki są bardzo delikatne. Słabo wschodzą, gdy jest sucho.

Więcej o siewie melisy dla blogu Niepodlewam CZYTAJ TUTAJ

• Podział kęp – kwiecień i maj (IV-V) oraz sierpień (VIII)

Wykorzystanie: przyprawa do sałatek i deserów; zioło uspokajające, na depresję, poprawiające apetyt, trawienie, nastrój, na ukąszenia owadów, stany zapalne jamy ustnej; dodatek do likierów, wódek, win, perfum, kosmetyków przeciwzapalnych

Do jedzenia nadają się liście, młode pędy i kwiaty. Melisa lekarska najczęściej jest podawana jako herbatka ziołowa. Dawniej mawiano, że herbatka z melisy „Serce posila, smutek oddala, uwesela serce”. Po filiżance melisy poprawia się nastrój i humor.

Najwięcej leczniczych składników melisa lekarska zwiera, gdy zaczyna kwitnąć.

Zbiór: od maja do października (V-X)

Melisa lekarska jest bardzo dobra zarówno w postaci świeżej, jak i suszonej.

Świeże listki, pędy i kwiaty obrywa się na bieżąco, w miarę potrzeb.

Stanowisko: słoneczne; toleruje lekki półcień

Melisa lekarska lubi zwłaszcza stanowiska słoneczne, osłonięte od wiatru.

Ziemia: przeciętna lub żyzna; kwaśna do lekko zasadowej (pH 5-7,5).

Podlewanie: umiarkowane

Nawożenie: co 2 tygodnie od maja do lipca (V-VII)

Do nawożenia melisy najlepiej stosować nawóz naturalny, np. z odchodów dżdżownic lub gotowy nawóz z pokrzywy. Dobrym rozwiązaniem będzie także nawóz naturalny + humus 2w1 Substral.

Odporność na mróz: bardzo dobra

Melisa lekarska zimuje w postaci korzeni (pod ziemią). Część nadziemna zamiera na zimę.

Choroby i szkodniki: odporna

Melisa lekarska choruje rzadko. Nie sprawia większych problemów. Powodem zasychania i słabego wzrostu jest zwykle brak słońca.

Najtrudniejsze do uprawy są młodziutkie melisy wyhodowane z nasion. W miarę wzrostu stają się coraz bardziej odporne.

Warto wiedzieć

• Melisa lekarska jest uprawiana jako zioło od wieków. Była jednym z podstawowych leków „na wszystko”.