Ma pomarańczowe kwiaty i czarną łodygę. Szachownica cesarska Aurora to bardzo stara odmiana. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja.

Inne nazwy: Fritillaria imperials Aurora, Korona cesarska Aurora

Pochodzenie: co najmniej XVIII wiek

Hodowca: nieznany

Wysokość: 60-80 cm

Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)

Kwiaty: pomarańczowe; pojedyncze

Zapach: mocny; dla jednych przyjemny, ale dla innych – nie

Zapach szachownicy cesarskiej Aurora jest wyczuwalny w ogrodzie od momentu, gdy jej zielone pędy wychodzą z ziemi.

Liście: zielone

Ciekawą cechą szachownicy cesarskiej Aurora są ciemne, prawie czarne pędy. Tworzą piękny kontrast z zielonymi liśćmi.

Zastosowanie: rabaty, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, kompozycje wiosenne, ogrody w stylu naturalnym

Dawniej szachownica cesarska Aurora była sadzona m.in. przy pałacach.

Stanowisko: słoneczne, półcień

Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego

Szachownica cesarska Aurora bardzo lubi ściółkowanie.

Podlewanie: umiarkowane

Nawożenie: wiosna i jesień

Szachownice cesarskie Aurora najlepiej zasilać nawozami do kwiatów cebulowych. Dawkę nawozu korzystnie jest podzielić na trzy i zastosować: po ruszeniu wegetacji, w fazie zawiązywania pąków kwiatowych oraz we wrześniu (wtedy cebulki się ukorzeniają).

Przesadzanie: co 5 lat lub rzadziej

Szachownica cesarska Aurora nie potrzebuje częstego przesadzania.

Rozmnażanie: cebulki

Sadzenie: druga połowa sierpnia i pierwszy tydzień września (VIII-IX)

Odporność: dobra

Szachownica cesarska Aurora rzadko choruje, jeżeli ma odpowiednie warunki.

Może przemarzać. Przed mrozem cebulę dobrze chroni ściółka, np. z kory.

Ze szkodników uciążliwa bywa poskrzypka liliowa.

Ciekawostki

• Szachownica cesarska Aurora była uprawiana w Polsce już w XVIII wieku. Wymienia ją ks. Krzysztof Kluk w książce „O roślinach, ich trzymaniu, rozmnażaniu i zażyciu” z 1777 roku.
• Aurora to w mitologii rzymskiej bogini porannej zorzy, świtu i brzasku.
  .