Zakwita wcześnie. Lilak hiacyntowy pięknie pachnie. Jest odporny na mróz, choroby, szkodniki. Lubi cięcie. Wyhodowany został w XIX wieku.
Lilak hiacyntowy ma pojedyncze kwiatki przypominające hiacynty. Na zdjęciu jest odmiana Evangeline. Fot. Nipodlewam
Cechy: krzew
Inne nazwy: Bez hiacyntowy, Bez lilak hiacyntowy, Syringa hyacinthiflora
Wysokość: 2-5 m (w zależności od cięcia)
Szerokość: 2-4 m (w zależności od cięcia)
Lilak hiacyntowy powinien być przycinany co roku. Dzięki temu ma więcej kwiatów w następnym roku. Poza tym cięcie to sposób na ograniczenie jego wymiarów.
Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)
Lilak hiacyntowy zakwita wcześniej niż większość innych gatunków bzów. Zwykle to 7-10 dni niż np. lilak pospolity.
Kwiaty: białe, fioletowy, różowe, fioletowe, niebieskie; pojedyncze i podwójne
Lilak hiacyntowy ma wiele odmian. Wszystkie zakwitają kwiatostanami.
Pojedyncze kwiatki lilaków hiacyntowych przypominają hiacynty. Są duże – często mają około 1 cm średnicy i ślicznie pachną. Stąd nazwa: lilak hiacyntowy.
Zapach: od delikatnego do mocnego (w zależności od odmiany); piękny
Niecięty co roku lilak hiacyntowy to duży krzew. Fot. Niepodlewam
Owoce: bez wartości dekoracyjnej
Liście: zielone
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa w wyeksponowanych miejscach, na bukiety, wysokie żywopłoty (nieformowane)
Stanowisko: słoneczne
Gleba: przeciętna lub żyzna (pH około 6-7)
Lilak hiacyntowy jest tolerancyjny co do ziemi.
Podlewanie: umiarkowane – młode rośliny, jedynie w czasie suszy – starsze
Lilaki hiacyntowe nie lubią nadmiernie mokrej ziemi i podmokłych gleb. Preferują stanowiska na lekkich wzniesieniach.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Najlepiej używać nawozu wieloskładnikowego do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu. Można stosować nawozy o wolnym działaniu, najlepiej 3 miesiące.
Nawożenia nie potrzebują lilaki hiacyntowe młode (2-3 lata od posadzenia).
Rozmnażanie: szczepienie i odkłady
Cięcie: po kwitnieniu, czyli maj (V)
Do dwóch tygodni po kwitnieniu ścina się wszystkie przekwitnięte kwiatostany. Jeśli lilak hiacyntowy jest nadmiernie rozrośnięty, można ściąć nawet 1/3 gałęzi.
Terminu cięcia lilaka hiacyntowego nie należy opóźniać, gdyż zawiązuje pąki kwiatowe latem w roku poprzedzającym kwitnienie. Zbyt późne cięcie to słabe kwitnienie, a nawet brak kwiatów w następnym roku.
Więcej o cięciu lilaków po przekwitnięciu CZYTAJ TUTAJ
Co kilka lat warto zrobić cięcie prześwietlające, czyli usunąć stare pędy oraz nadmiernie zagęszczające krzew. Jeżeli zaś lilak hiacyntowy dawno nie był cięty albo wcale, korzystnie jest zrobić cięcie odmładzające.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Choroby i szkodniki: odporny
Lilak hiacyntowy rzadko choruje. Rośnie zdrowo i nie sprawia problemów.
Ze szkodników może go atakować kibitnik lilakowiaczek.
Ciekawe odmiany lilaków hiacyntowych
- Angel White – kwiaty białe, pojedyncze
- Blanche Sweet – kwiaty różowoniebieskie, pojedyncze
- Evenageline – kwiaty różowe, podwójne
- Doctor Chadwick – kwiaty niebieskie, pojedynczeLouvain – kwiaty fioletowe, pojedyncze
- Mirabeau – kwiaty fioletowoniebieskie, pojedyncze
Liście lilaka hiacyntowego. Fot. Niepodlewam
Ciekawostki
- Lilak hiacyntowy został wyhodowany w połowie XIX wieku we francuskiej szkółce Lemoine. To krzyżówka międzygantunkowa. Jego rodzicami są lilak pospolity oraz lilak wczesny.
- Już przed II wojną światową w polskich ogrodach sadzono co najmniej kilkanaście odmian lilaka hiacyntowego.
„Najpiękniejsze z tych są: Berryer, półpełny, Claudie Bernard, podwójny, Lamartine, pojedynczy, Mirabeau, pojedynczy i Vauban, podwójny” – donosiły „Wiadomości Kórnickie” w 1937 roku.
- Lilak hiacyntowy to niejedyny gatunek bzów. W Polsce uprawia się także m.in. lilak Meyera (Syringa meyera), lilak ottawski (Syringa prestoniae), lilak pospolity (Syringa vulgaris), lilak wczesny (Syringa oblata), lilak Wolfa (Syringa wolfii).
