Jabłoń Bismarck – uprawa, odporność, zapylacze

Jej jabłka dobrze się przechowują. Jabłoń Bismarck, znana też jako Nowozelandzka, to stara odmiana zimowa. Jest odporna na mrozy. Może się sama zapylać.

Jabłoń Bismarck ma owoce jak malowane. To smaczna, stara odmiana. W Polsce rzadko ją uprawiano (oprócz Śląska), gdyż nazwa kojarzyła się z niemieckim Żelaznym Kanclerzem. W rzeczywistości to odmiana nowozelandzka, a nie – niemiecka. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Bismark, Nowozelandzka, Nowozelandzkie

Pochodzenie: przed 1870 rokiem (Nowa Zelandia lub Australia)

Dojrzewanie: grudzień – marzec (XII-III)

To odmiana zimowa. Jabłka zrywa się na przełomie września i października (IX-X). Do jedzenia nadają po leżakowaniu w chłodzie co najmniej do grudnia (XII). Dobrze się przechowują.

Owoce: średniej wielkości (około 6-7 cm),; okrągłe; prawie całe czerwone; miąższ zielonobiały, soczysty, kwaskowaty, smaczny; słaby zapach

Przeznaczenie: owoce deserowe, do ciast

Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Bismarck wcześnie zaczyna owocować i owocuje obficie. Silnie rośnie w młodym wieku. Starsze drzewa rosną wolniej.

Odporność: bardzo dobra

Jabłonie Bismarck bardzo dobrze zimują. Są dość podatne na parcha. Jednak opryski nie są konieczne. Wystarczy jesienią wygrabiać liście spod drzew i usuwać je poza ogród.

Zapylacze: Akero, Alkmene, Antonówka Zwykła, Cortland, Dabinett, Discovery, Empire, Grenadier, Idared, James Grieve, Jonathan, Liberty, Lobo, Melba, Paulared, Rajka, Reneta Ananasowa, Reneta Baumanna, Rubinola, Wealthy

Kwiaty jabłoni Bismarck są także samopylne. Pyłek – z kwiatka na kwiatek – muszą jednak przenieść owady zapylające.

Ciekawostki

Jabłoń Bismarck zaczęto uprawiać w Polsce prawdopodobnie w latach 20. XX wieku. Uważano ją za obiecującą odmianę targową.
Jabłka Bismarck były dawniej lubiane zwłaszcza na Śląsku.

W innych regionach Polacy nie chcieli jeść i sadzić Bismarcków, bo ich nazwa kojarzyła się z Otto von Bismarckiem (1815-1898) – politykiem niemieckim, zwanym Żelaznym Kanclerzem. Dlatego nazwę przemianowano na Nowozelandzka.

„Zauważyć też muszę, że nazwa ta nie ma nic wspólnego z nazwą żelaznego kanclerza, na którego cześć Niemcy inną odmianę jabłoni nazwali „Furst Bismarck”. Nazwa „Nowozelandzkie” została nadana w Polsce” – pisał A. Wróblewski w „Ogrodniku” z 1937 roku.

Najprawdopodobniej nazwa Bismarck ma jednak pochodzenie od nazwiska słynnego polityka, ale pośrednio.

Przypuszczalnie jabłonka została wyhodowana w miejscowości Bismarck na Tasmanii (obecnie Australia) – stąd jej nazwa.

Miejscowość Bismarck założyli imigranci z Niemiec i nazwali na cześć Otto von Bismarcka. Co ciekawe, po I wojnie światowej nazwę Bismarck zmieniono na Collinsvale. Powodem była polityczna działalność Żelaznego Kanclerza.