Kwitnie latem w białym kolorze. Śniedek wiechowaty to kwiat cebulowy. Nadaje się do uprawy w gruncie i donicach. Nie zimuje na zewnątrz.

Inne nazwy: Ornithogalum thyrsoides

Pochodzenie: Afryka

Wysokość: 40-60 cm

Kwitnienie: czerwiec – sierpień (VI-VIII)

Kwiaty: białe; pojedyncze

Śniedek wiechowaty ma kwiaty zebrane w kwiatostany, które rozwijają się od dołu do góry. Na każdym jest zwykle po kilkanaście kwiatów (czasem więcej).

Kwiaty śniedków wiechowatych zawsze są białe, czasem z odcieniem kremowym. Kształtem przypominają gwiazdki. Środki kwiatów są cieniowane zielenią lub czernią.

Cebule śniedków wiechowatych wydają zwykle po 3-4 kwiatostany.

Zapach: delikatny; przyjemny

Liście: zielone

Śniedek wiechowaty ma liście długie (do 30 cm). Zwykle jest ich kilka. Zamierają stopniowo po przekwitnięciu.

Zastosowanie: rabaty kwiatowe, uprawa w donicach, bukiety na specjalne okazje, np. ślub

Cięte śniedki wiechowate zachowują długo świeżość w wazonach.

Stanowisko: słoneczne

Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego

Śniedek bardzo lubi ściółkowanie, zwłaszcza kompostem.

Podlewanie: umiarkowane

Nawożenie: 2 tygodnie i 2 miesiące od posadzenia bulw

Najlepsze są nawozy do kwiatów cebulowych.

Przesadzanie: co roku

Śniedek wiechowaty nie zimuje w gruncie. Jego cebule wykopuje się przed zimą (we wrześniu lub październiku).

Cebule śniedków wiechowatych przechowuje się zimą w chłodnym, suchym pomieszczeniu (podobnie jak mieczyki). W gruncie sadzi się je w pierwszej połowie maja (V).

Rozmnażanie: cebule

Sadzenie: pierwsza połowa maja (V)

Uwaga! W donicach śniedki wiechowate można sadzić już w drugiej połowie kwietnia (IV). Trzyma się je w ogrzewanych pomieszczeniach i wystawia na zewnątrz po 15 maja (V).

Odporność: dobra

Śniedki wiechowate rzadko chorują, jeżeli mają odpowiednie warunki. Nie lubią ich szkodniki.

Ciekawa odmiana śniedka wiechowatego

Mount Fuji – kwiaty białe, ze środkami cieniowanymi zielenią

Ciekawostki

• Dzikie śniedki wiechowate rosną w Afryce ogromnymi łanami. Gdy wieje wiatr, ich łodygi z kwiatami pocierają się o siebie wywołując charakterystyczny szum. W polskich ogrodach nie ma tego efektu – kwiatów musiałoby być tysiące.
• W kwiaciarniach bywają śniegi wiechowate w innych kolorach niż białe. Są sztucznie barwione.
• Śniedek wiechowaty jest trujący dla koni i bydła.
• Śniedek wiechowaty został sprowadzony do Europy prawdopodobnie przed 1700 rokiem. Jednak nastarszy opis pochodzi dopiero z 1776 roku. Jego autor to Nikolaus Joseph von Jacquin (1727-1817) – holenderski botanik.
• Śniedek wiechowaty nie jest jedynym śniedkiem uprawianym w polskich ogrodach. Sadzone są także m.in. śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum), śniedek Saundersa (Ornithogalum saundersiae), śniedek wątpliwy (Ornithogalum dubium), śniedek zwisły (Ornithogalum nutans).