Kwitnie na przełomie zimy i wiosny. Irys żyłkowany jest bardzo niski. Nadaje się do uprawy w gruncie i donicach.

Inne nazwy: Iridodictyum reticulatum, Irys reticulata, Kosaciec żyłkowany

Pochodzenie: Azja, Europa

Irys żyłkowany należy do grupy irysy cebulowe. Wyrasta z cebulki. Do tej samej grupy należą: irys angielski, irys hiszpański, irys holenderski.

Wysokość: 15-20 cm

Kwitnienie: luty – kwiecień (II-IV)

Kwiaty: białe, błękitne, fioletowe, niebieskie, żółte; pojedyncze

Najpopularniejszy jest kolor niebieski. Na płatkach kwiatów są charakterystyczne plamki wargowe w kolorze żółtym.

Liście: zielone

Zastosowanie: pod krzewami i drzewami liściastymi, między bylinami i krzewami ozdobnymi, uprawa w donicach, skalniaki

Stanowisko: słoneczne

Irysy żyłkowane można sadzić obok krokusów. Mają podobne wymagania.

Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 7)

Lubią ściółkowanie, np. korą.

Podlewanie: niepotrzebne

Uwaga: po przekwitnięciu irys żyłkowany W OGÓLE nie potrzebuje podlewania. Rośnie lepiej, jeśli latem ma suchą ziemię.

Nawożenie: marzec – kwiecień (III-IV)

Najlepsze są nawozy do kwiatów cebulowych, saletra wapniowa oraz nawóz owczy.

Przesadzanie: co 3-5 lat

Rozmnażanie: cebulki

Cebulki mają na skórce drobny wzorek przypominający żyłki. Stąd nazwa – irys żyłkowany.

Sadzenie: przełom września i października (IX-X)

Odporność: bardzo dobra

Irysy żyłkowane rosną zdrowo. Nie lubią ich szkodniki. Są odporne na mróz.

Sadzenie irysów żyłkowanych – termin, głębokość, odstępy

Chorują, jeżeli mają za mokro po przekwitnięciu, czyli w okresie spoczynku. Są wtedy atakowane przez chorobotwórcze grzyby. Dlatego nie należy ich sadzić na rabatach podlewanych latem ani obok podlewanych trawników.

Ciekawe odmiany irysów żyłkowanych

• Cantob – kwiaty niebieskie
• George – kwiaty fioletowe
• Harmony – kwiaty niebieskie
• Danforda – kwiaty żółte
• Katherine Hodgkin – kwiaty błękitne