Dobrze kwitnie i owocuje w mieszkaniu lub oranżerii. Kumkwat nie jest trudny w uprawie. Sadzonka powinna pochodzić z owocującego drzewka.

Cechy: krzew albo niskie drzewko owocowe i ozdobne

Inne nazwy: Fortunella

Znane są różne gatunki kumkwatów. To m.in. kumkwat hongkongijski (Fortunella hindsii), kumkwat japoński (Fortunella japonica), kumkwat perłowy (Fortunella margarita). Różnią się smakiem, kształtem i wielkością owoców.

Pochodzenie: Chiny

Kumkwat jest spokrewniony z cytrusami, takimi jak cytryna zwyczajna czy mandarynka.

W Chinach to popularna roślina doniczkowa, często wręczana jako prezent z okazji Nowego Roku.

Wysokość: 1-3 m (w zależności od cięcia)

W donicach kumkwaty karłowacieją. Zwykle prowadzi się ją do 1 metra wysokości. Jeśli jest uprawiana w oranżerii albo w dużym salonie, można jej pozwolić osiągnąć większe wymiary.

Kumkwaty nadają się na bonsai.

Szerokość: 0,5-1,5 m (w zależności od cięcia)

Kumkwat rośnie w donicach dość szybko. Jeżeli rośnie na parapecie trzeba go mocno przycinać, bo po kilku latach zaczyna mu brakować miejsca.

Kumkwaty w oranżeriach – gdzie jest więcej miejsca niż na parapecie – można prowadzić jako drzewko. Ich liście nie opadają na zimę.

Kwitnienie: marzec-czerwiec (III-VI)

Kwiaty: białe, pachnące

Owoce: jadalne; małe, owalne lub okrągłe; skórka od żółtej po pomarańczowej, cienka (jadalna); miąższ segmentowy, z nasionami

Kumkwaty bardzo dobrze owocują na parapecie. Owoce są soczyste, słodko-kwaśne. W Polsce dojrzewają w lutym i marcu (II-III).

Nadają się do jedzenia w całości, bez obierania ze skórki, w postaci świeżej, suszonej oraz w daniach na ciepło.

Owoce kumkwatów mogą się zawiązywać bez zapylania albo po zapyleniu pyłkiem z tej samej rośliny.

Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień

Zimę kumkwaty lubią spędzać w słabo ogrzewanych pomieszczeniach (około 10-15 stopniach Celsjusza). W mocno ogrzewanych pomieszczeniach mogą podsychać (zwykle regenerują się wiosną, po wyłączeniu ogrzewania).

Ziemia: od kwaśnej do lekko kwaśnej (pH 5,5-6,5)

Podlewanie: umiarkowane

Najlepsza jest woda miękka, np. z dzbanka z filtrem. Kumkwat lepiej znosi przesuszenie niż nadmierne podlewanie.

Nawożenie: marzec- wrzesień (III-IX)

Polecane są nawozy do cytrusów.

Rozmnażanie: sposobów jest kilka; ogólnie kumkwat łatwo rozmnożyć

• Ukorzenianie sadzonek – od marca do końca czerwca (III-VI) oraz wrzesień (IX); ukorzenianie trwa do 2 miesięcy. Sadzonka powinna być pobrana z owocującego drzewka;
• Odkłady – powietrzne lub po przygięciu do ziemi. Odkłady robi się tylko z owocujących drzewek;
• Siew nasion – można je siać bez względu na parę roku od razu do doniczki. Tak wyhodowane kumkwaty rosną zwykle pięknie lecz nie owocują wiele lat, gdyż przechodzą okres młodociany (trwa 5-20 lat).
• Szczepienie – od końca marca do końca maja; najlepsze są oczka z przyrostów wiosennych tegorocznych lub jesiennych zeszłorocznych owocujących kumkwatów. Szczepione kumkwaty bardzo szybko zaczynają kwitnąć i owocować.

Cięcie: luty-marzec (II-III)

W sezonie wegetacyjnym można także przycinać lub uszczykiwać palcami młode przyrosty.

Dzięki cięciu kumkwaty można formować np. w kształcie kuli.

Wytrzymałość na mróz: do minus 10 stopni Celsjusza

Kumkwaty lepiej znoszą przymrozki niż inne cytrusy.

Choroby i szkodniki: odporny

Kumkwat, jeśli choruje, to zwykle nadmiernego podlewania (gnicie korzeni).

Ze szkodników kumkwaty atakują m.in. misecznik cytrusowiec, przędziorek chmielowiec i wełnowiec cytrusowiec.

Zapylacze: nie potrzebuje

Ciekawostki

• Kumkwat łatwo krzyżuje się z innymi cytrusami. Najbardziej znane krzyżówki to: cytrangedin (poncyria trójlistkowa x orangequat), limequat (kumkwat x limonka), orangequat (kumkwat x mandarynka).
• Kumkwaty są uprawiane w Europie od 1846 roku. Przywiózł je z Chin Robert Fortune (1812-1880) – słynny szkocki botanik.
  W Chinach kumkwaty są uprawiane od co najmniej XII wieku.