Ma wyjątkowo słodkie owoce. Grusza Xenia to zimowa, zdrowo rosnąca odmiana. Bardzo obficie owocuje.

Inne nazwy: Ksenia, Oksana, Nojabrskaja, Novembra

Pochodzenie: 1962 rok (Mołdawia)

Grusza Xenia została wyhodowana z nasiona w Instytucie Sadownictwa, Winorośli i Gorzelnictwa w Mołdawii. To krzyżówka odmian Wienneńska oraz Nikolaj Kruger, wykonana w 1962 roku. Od 1968 roku grusza Xenia jest w sprzedaży.

Dojrzewanie: listopad – czerwiec (XI-VI)

Gruszki Xenia zbiera się w połowie września (IX). Do jedzenia nadają się od listopada (XI). Dobrze się przechowują. Teoretycznie w chłodni mogłyby leżeć do następnego zbioru. W praktyce przechowuje się je do czerwca (VI).

W zwykłej lodówce gruszki Xenia zachowują dobry smak i świeżość około 3-4 tygodnie.

Owoce: duże lub średnie (w zależności od prowadzenia drzewa); jajowate; skórka cienka, gładka, najpierw zielona, a potem żółta z licznymi rdzawymi punkcikami i ordzawieniami; miąższ kremowy, chrupki, miękki, soczysty, bardzo słodki, bez kwasku, bez gruboziarnistości, gładki, z posmakiem wina, smaczny

Grusza Xenia to odmiana zimowa. Ma charakterystyczny, rozpoznawalny, słodki smak.

Gleba: żyzna, najlepiej piaszczysto-gliniasta; najlepszy jest odczyn lekko kwaśny (pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Grusza Xenia rośnie średnio szybko. Nadaje się do prowadzenia na różne sposoby. Bardzo dobrze znosi mocne cięcie. Owocuje obficie i szybko po posadzeniu.

Często potrzebne jest przerzedzanie zawiązków.

Odporność: dobra

Grusz Xenia jest mało wrażliwa na parch, mączniaka i zarazę ogniową.

Jej odporność na mróz jest średnia, podobna do takich odmian jak Faworytka, Hortensia czy Konferencja.

Zapylacze: Konferencja

Ciekawostki

• Grusza Xenia, choć została wyhodowana w latach 60. XX wieku, dopiero niedawna zaczęła zdobywać popularność. Nadaje się zarówno do uprawy amatorskiej, jak i sadów towarowych.

• Grusze Xenia są uprawiane m.in. w Belgii, Francji, Niemczech, Polsce, Turcji, na Ukrainie.

• Istnieje Klub Hodowców gruszy Xenia.