Najczęściej jest stosowany w zaburzeniach trawienia i na depresję. Dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) to także przyprawa w kuchni. Można go używać do przygotowania oleju dziurawcowego czy nalewki dziurawcówki.

Dziurawiec zwyczajny to popularne zioło, najczęściej kupowane w aptekach pod postacią tabletek lub herbatek. Można go jednak mieć także w ogrodzie lub na parapecie czy balkonie. Uprawa dziurawca jest prosta.

Zbiór dziurawca zawsze zaczyna się około 24 czerwca. Dlatego jedne z jego wielu popularnych nazw to ziele świętojańskie oraz ziele św. Jana.

Skład chemiczny

• Flawonoidy – do 4%
• Garbniki – do 12%
• Olejek eteryczny – do 1%
• Inne – m.in. hyperycyna, witaminy C i K, czerwień dziurawcowa

Dane: „Poznajemy zioła” Krystyny Mikołajczyk i Adama Wierzbickiego

 

Zastosowanie lecznicze

Głównie zaburzenia trawienia, schorzenia wątroby i pęcherzyka żółciowego, depresja, choroby kobiece, zapalenie dróg moczowych, trudno gojące się rany, oparzenia, owrzodzenia.
Podczas kuracji trzeba unikać opalania. Hyperycyna, która wchodzi w skład dziurawca, powoduje, że na skórze mogą powstać uczuleniowe plamy (z czasem znikają).

Zastosowanie w kuchni

Młode listki i kwiaty można dodawać do sałatek oraz dań z ryb. Ziele dziurawca nadaje się przygotowania nalewki dziurawcówki lub likieru, a także oleju dziurawcowego (podawanego przy łagodnych depresjach).

Ciekawostki

• Świeże kwiaty dziurawca zwyczajnego roztarte w palcach wydzielają czerwony sok (stąd jedna z ludowych nazw dziurawca to krewka Matki Boskiej).

• Dziurawiec jest stosowany w medycynie od tysiącleci. Był lekiem na wszystko (stąd inna nazwa – ziele na 99 dolegliwości).

• Gdy spojrzeć pod światło, liście sprawiają wrażenie, jakby miały dziurki (stąd nazwa dziurawiec). W rzeczywistości są to prześwitujące zbiorniczki olejku.