Jest odporny na największy mróz. Cis japoński można mocno ciąć w kule i inne figury. Nadaje się na bonsai. Nie szkodzą mu spaliny samochodowe.

Pochodzenie: wschodnia Azja

W naturze cis japoński rośnie w Chinach, Japonii, Korei, Rosji. Spotyka się go m.in. w górach. Jest długowieczny. Ogrodowe odmiany w dobrej kondycji osiągają 100 i więcej lat. W środowisku naturalnym zdarzają się okazy liczące około 1.000 lat.

Inna nazwa: Taxus cuspidata

Wysokość: 1-5 m (w zależności od odmiany)

Szerokość: 1-3 m (w zależności od odmiany)

Cisy japońskie mają rozmaite kształty, w zależności od odmiany. Zwykle są stożkowate oraz rozłożyste, o pokroju krzaczastym, nieregularnym. Doskonale znoszą cięcie. Można je formować w fantazyjne figury. Cis japoński nadaje się także na bonsai.

Liście: ciemnozielone lub złocistozielone, miękkie igły

Cisy japońskie są dwupienne, czyli albo męskie, albo żeńskie. Egzemplarze żeńskie mają czerwone nibyjagody, nazywane popularnie owocami.

Gleba: żyzna; odczyn lekko kwaśny (pH 6-6,5)

Cisy japońskie preferują ziemię żyzną, ale przystosowują się także do mało urodzajnej i kamienistej. Lubią nawożenie. Nie lubi gleby podmokłej oraz bardzo kwaśnej i bardzo zasadowej. Dlatego nie należy ich sadzić tuż obok roślin kwasolubnych, np. różaneczników i azalii.

Tolerują odczyn ziemi zasadowy i lekko zasadowy.

Podlewanie: mało

Cis japoński dobrze znosi przesuszenie. Podlewa się tylko młode cisy, a starsze jedynie w czasie suszy.

Cis japoński lubi wilgoć w powietrzu. Dobrze rośnie w pobliżu np. ogrodowych stawów czy wodospadów, a także często podlewanych trawników. Woda nie powinna jednak zalewać jego korzeni (wtedy choruje lub ginie).

Stanowisko: słońce, półcień, cień

Cis japoński przystosowuje się do każdych warunków. Można go sadzić pod drzewami. Nie szkodzą mu miejskie zanieczyszczenia, np. spaliny i pył.

Przeznaczenie: żywopłoty cięte i niecięte, pojedyncze egzemplarze (również przycinane w figury), bonsai

Cis japoński dobrze się prezentuje zarówno w ogrodach naturalistycznych, jak i w stylu japońskim czy francuskim. Nadaje się na naturalną osłonę od mroźnych wiatrów.

Wytrzymałość na mróz: doskonała

Cięcie: marzec-kwiecień (III-IV)

Cis japoński doskonale znosi formowanie i mocne cięcie. Regeneruje się także z grubych pędów.

Latem można wielokrotnie wykonywać cięcie korygujące, np. obciąć pojedyncze gałązki wyrastające z geometrycznej figury.

Choroby i szkodniki: odporny

Cis japoński bardzo rzadko choruje, nie lubią go szkodniki.

Czasami atakują go grzyby powodujące zamieranie pędów. Gdy pojedyncze gałązki brązowieją i zamierają, należy je obcinać i wyrzucać (nie wolno kompostować).

Inna choroba cisów to fytoftoroza (objawem jest zgnilizna przy podstawie głównego pędu). Fytoftorozie cisów zapobiega przekompostowana kora sosnowa. Do dołka, w którym ma być posadzony cis japoński, dobrze dosypać przekompostowanej kory sosnowej. Starsze egzemplarze warto ściółkować korą.

Ciekawe odmiany cisów japońskich

• Aurescens – złocistozielony; wysokość – 1 m, szerokość – 2 m
• Bright Gold – złocistozielony; wysokość – 2,50 m, szerokość – 2 m
• Capitata – ciemnozielony; wysokość – 3 m, szerokość – 3 m
• Nana – ciemnozielony; wysokość – 1 m, szerokość – 2,50 m
• Rustique – ciemnozielony; wysokość – 5 m, szerokość – 3 m

Warto wiedzieć

• Prawie wszystkie części cisa japońskiego są trujące dla ludzi oraz zwierząt. Nie są trujące tylko czerwone osnówki owoców (nibyjagód), ale nasiona – tak.

• Cis japoński i cis pospolity łatwo się krzyżują. Tak powstał cis pośredni. Ma on dużo bardzo ciekawych odmian, w tym wiele wyhodowanych w Polsce.