Ma żółte kwiaty. Szachownica cesarska Maxima Lutea to stara odmiana. Kwitnie na przełomie kwietnia oraz maja.

Inne nazwy: Fritillaria imperials Maxima Lutea, Korona cesarska Maxima Lutea

Pochodzenie: co najmniej XIX wiek

Hodowca: nieznany

Wysokość: 60-80 cm

Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)

Kwiaty: żółte; pojedyncze

Kwiatostany zwieńczone są przez pęki liści, które przypominają cesarską koronę.

Zapach: mocny; dla jednych przyjemny lecz dla innych – nie

Zapach jest wyczuwalny w ogrodzie już przed zakwitnięciem szachownicy Maxima Lutea.

Liście: zielone

Zastosowanie: rabaty kwiatowe, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, kompozycje wiosenne, ogrody w stylu naturalnym

Stanowisko: słoneczne, półcień

Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego

Szachownica cesarska Maxima Lutea bardzo lubi ściółkowanie.

Podlewanie: umiarkowane

Nawożenie: wiosna i jesień

Szachownice cesarskie można zasilać nawozami do kwiatów cebulowych lub roślin ozdobnych z kwiatów. Dawkę nawozu najlepiej podzielić na trzy i zastosować: po ruszeniu wegetacji, w fazie zawiązywania pąków kwiatowych oraz we wrześniu (wtedy cebulki się ukorzeniają).

Przesadzanie: co 5 lat lub rzadziej

Rozmnażanie: cebulki

Sadzenie: druga połowa sierpnia i pierwszy tydzień września (VIII-IX)

Odporność: dobra

Choruje sporadycznie, jeśli ma odpowiednie warunki.

Może przemarzać. Przed mrozem cebulę ochrania ściółka, np. z kory.

Ze szkodników największe szkody wyrządza poskrzypka liliowa.

Ciekawostki

• Szachownice cesarskie Maxima Lutea były uprawiane już połowie XIX wieku.
• Nazwę Maxima Lutea można przetłumaczyć (z języka łacińskiego) jako Wspaniała Żółta.