Inne nazwy: AUSroyal, Ausroyale, Wiliam Szekspir

Grupa róż: parkowa (angielska)

Rok wyhodowania: 1987

Hodowca: David C.H. Austin (Wielka Brytania)

Wysokość: 120-185 cm

Szerokość: 80-120 cm

Kwitnienie: od czerwca do października (VI-X)

Najobficiej kwitnie na początku sezonu. Potem kwiatów jest mniej, zwłaszcza w środku lata.

Kwiaty: czerwone

Mają kształt retro, przypominający piwonie i dalie. Kwiaty są ciężkie, duże (średnica 10-12 cm), jak wycięte z adamaszku.

Zapach: mocy, żywiczny, bardzo piękny

Liście: duże, ciemnozielone

Kolce: duże, średnie i małe; jest ich wiele

Zastosowanie: na kwiat cięty, wyeksponowany krzew pojedynczy albo grupa krzewów

Stanowisko: słoneczne, lekki półcień

Gleba: żyzna

Podlewanie: umiarkowane

Koniecznie trzeba unikać podlewania na liście.

Nawożenie: maj-lipiec (V-VII)

Można używać nawozów sztucznych, najlepiej przeznaczonych do róż, albo naturalnych, np. gnojówki z pokrzywy.

Rozmnażanie: szczepienie

Cięcie: wiosną, 1-2 tygodnie po rozgarnięciu kopców ziemnych chroniących przed mrozem

Odmianę William Shakespeare przycina się lekko, zostawiając 1/3 pędów. Przy okazji formuje się pożądany kształt krzewu.

Wytrzymałość na mróz: dobra

Na zimę jednak lepiej zabezpieczyć Williama Shakespeara (to cenna, kolekcjonerska odmiana) ziemnym kopcem o wysokości 20 cm.

Choroby i szkodniki: dość podatna na czarną plamistość oraz rdzę.

Mogą ją atakować mszyce, zwłaszcza podczas ciepłej wiosny.

Rodzicami róży William Shakespear są odmiany The Squire oraz Mary Rose.
Różę William Shakspeare nazwano na cześć Wiliama Szekspira (około 1564-1616) – angielskiego dramaturga, poety i aktora.
Istnieje też odmiana William Shakspeare 2000. Jest bardziej popularna w ogrodach i mniej kapryśna. Kształt jej kwiatów przypomina Williama Shakespeare, ale są one różowe. Wyhodował ją w 1994 roku ten sam hodowca – David C.H. Austin.
Czerwona róża William Shakespeare jest na okładce jednego z wydań „Sonetów” Wiliama Szekspira (w tłumaczeniu Stanisława Barańczaka).