Wspaniale pachnie. Gardenia tahitańska lubi kwaśną ziemię i jasne stanowisko lecz nie w pełnym słońcu. Z jej kwiatów robi się kosmetyki.
Kwiaty gardenii tahitańskiej są białe. Nie są zbyt okazałe, ale wspaniale pachną. Fot. NIepodlewam
Inne nazwy: Gardenia taitensis, Kwiat Tahiti
Pochodzenie: Azja
Cechy: krzew
Gardenię tahitańską uprawia się w Polsce jako roślinę doniczkową, gdyż nie jest odporna na mróz. Jest znakomita zwłaszcza do oranżerii. Wspaniale pachnie.
Podobna do niej – i bardziej popularna – jest gardenia jaśminowata, nazywana popularnie gardenią.
Wysokość: 1 m
W naturze gardenie tahitańskie dorastają do 4 m.
Kwitnienie: prawie cały rok
Kwiaty są pojedyncze w kolorze białym. Ich średnica wynosi 4-5 cm. Kształtem przypominają kwiaty magnolii japońskiej.
Zapach: mocny
Pachnie ślicznie. Zapach jest głęboki, słodki, bardzo intensywny.
Kwiaty gardenii tahitańskiej są dość niepozorne. Przechodząc obok krzewu można ich nie zauważyć w gąszczu liści. Jednak zapach jest oszałamiający i tak piękny, że trzeba się zatrzymać.
Gardenia tahitańska kwitnie prawie cały rok. Kwiatów jest niewiele – zwykle najwięcej pojawia się zimą. Fot. Niepodlewam
Ziemia: żyzna, przepuszczalna; odczyn kwaśny około pH 5-5,5
Jeżeli ziemia nie jest kwaśna, gardenia choruje i zamiera, gdyż nie jest w stanie przyswajać składników pokarmowych.
Używać można ziemi przeznaczonej do roślin kwasolubnych kwitnących, np. azalii, cytrusów, różaneczników.
Przesadzanie: młode gardenie – co roku, starsze co 2-3 lata
Nawożenie: od kwietnia do lipca (IV-VII), 2-3 razy w sezonie
Gardenie najlepiej zasilać nawozami do roślin kwitnących kwasolubnych, np. azalii, cytryn. Zwierają żelazo niezbędne dla gardenii.
Podlewanie: latem – obfite, zimą – umiarkowane
Gardenia powinna mieć lekko wilgotną ziemię lecz nie mokrą. Najlepsza jest woda odstała, o temperaturze pokojowej, miękka.
Stanowisko: słoneczne, lekko osłonięte (np. firanką lub innymi roślinami)
Zimę gardenia tahitańska musi spędzać w pomieszczeniu ogrzewanym, ale niezbyt mocno. Najlepsza jest temperatura 16-18 stopni Celsjusza. Źle znosi zbyt mocne ogrzewanie i niską wilgotność powietrza.
Cięcie: tylko pojedyncze kwiaty
Gardenia tahitańska kwitnie praktycznie cały rok. Nie potrzebuje mocnego i systematycznego cięcia.
Aby lepiej się rozkrzewiała, wiosną można uszczykiwać młode przyrosty nad parami liści.
Rozmnażanie: sadzonki wierzchołkowe
Sadzonki ukorzenia się w kwaśnej ziemi (można dodać piasku) od kwietnia do sierpnia (IV-VIII).
Wytrzymałość na mróz: brak
Choroby i szkodniki: dość odporna
Gardenie tahitańskie najczęściej chorują z powodu zbyt wysokiego odczynu pH ziemi. Ich liście wtedy żółkną i drobnieją.
Ze szkodników gardenie najczęściej atakują przędziorki, tarczniki, wełnowce.
Warto wiedzieć
- Gardenię tahitańską po raz pierwszy opisał Johann Georg Adam Foster (1754-1794) – polsko-niemiecki przyrodnik szkockiego pochodzenia. Urodził się w Mokrym Dworze koło Gdańska.
- Gardenia tahitańska jest w logo tahitańskiej linii lotniczej Air Tahiti Nui.
- Kwiaty gardenii tahitańskiej są w Polinezji przez kobiety. Gardenia włożona za prawe ucho oznacza, że kobieta jest wolna, a za lewe – zakochana.
- Nazwę gardenia upamiętnia Alexandra Gardena (1730-1791) – amerykańskiego i szkockiego lekarza, botanika i zoologa.
- Istnieje około 200 gatunków gardenii.
Na parapetach najczęściej jest uprawiana gardenia jaśminowata. Ma ona bardziej okazałe kwiaty niż gardenia tahitańska. Pachną pięknie, ale zapach gardenii tahitańskiej jest uważany za jeszcze piękniejszy.
- Kwiatów gardenii tahitańskiej używa się do wyrobu kosmetyków, m.in. perfum, mydeł, olejków.
