Jej słodkie jabłka mają korzenny smak z orzechowo nutą. Jabłoń Reneta Weidnera to stara odmiana zimowa. Pochodzi z ogrodu niemieckiego młynarza.
Jabłoń Reneta Weidnera – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.
Inne nazwy: Haffner’s Goldreinette, Reinette Weidner, Weidner’s Goldreinette, Weidnera
Pochodzenie: przed 1864 rokiem (Niemcy)
Dojrzewanie: listopad – marzec (XI-III)
To odmiana zimowa. Jabłka zrywa się zwykle w pierwszej połowie października (X). Do jedzenia nadają się dopiero od listopada (XI), po odleżeniu w chłodzie.
Owoce: duże i średniej wielkości (7-8 cm); okrągłe; po dojrzeniu żółte, ze smugowatym rumieńcem, z drobnymi plamkami; miąższ kremowy, soczysty, kruchy, słodki, korzenny, z nutą orzechową, smaczny; ładny zapach
Przeznaczenie: owoce deserowe, do ciast
Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Jabłoń Reneta Weidnera jest mało wymagająca co do ziemi. Toleruje suchą glebę.
Stanowisko: słoneczne
Rośnie szybko. Owocuje obficie.
Odporność: bardzo dobra
Renety Weidnera rosną zdrowo. Nie potrzebują oprysków. Są odporne na mróz.
Zapylacze: Jonathan, Królowa Renet, Minister von Hammerstein, Ontario
Ciekawostki
Nazwa Renety Weider upamiętnia jej pierwszego właściciela. Był nim młynarz Weidner z miejscowości Gerasmuhle w Niemczech. Jabłoń rosła w jego ogrodzie.
Prawdopodobnie Reneta Weidnera jest siewką jabłoni Reneta Orleańska. Jest od niej zdecydowanie mniej wymagająca.
W Polsce Renety Weidnera nigdy nie były popularne. Sadzono je głównie na przełomie XIX i XX wieku.
Chociaż Reneta Weidnera to odmiana odporna i niewymagająca, jest obecnie rzadka w Polsce. Młode drzewka można kupić np. w Niemczech. To odmiana kolekcjonerska.
Na publikację rysunku jabłoni Reneta Weidnera z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii
Źródło:
- Wiedza własna
- Deutsche Pomologie, Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
