![](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2023/08/baner-sklepu-niepodlewam.jpg?w=788&ssl=1)
To stara odmiana, która wyrosła w lesie. Grusza Lukasówka ma smaczne owoce. Jest niewybredna co do ziemi, ale może przemarzać.
![Gruszki Lukasówki mają kształt jajka. To odmiana z XIX wieku. Jest ciągle bardzo popularna. Fot. Niepodlewam](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2015/11/grusza-Lukasowka-owoce.jpg?resize=640%2C480&ssl=1)
Inne nazwy: Alexandru Lucas, Alexander Lucas, Alexander Lukas, Bereljuka, Besi St. Agil, Beurre Alexander Lucas, Lucasova Maslowka
Pochodzenie: około 1870 roku (pogranicze Francji i Niemiec)
Dojrzewanie: październik-styczeń (X-I)
Owoce: duże i średniej wielkości (długość 8-10 cm); kształtem przypominają jajko; skórka najpierw zielona (w takiej fazie są często sprzedawane w sklepach), a po pełnym dojrzeniu – żółta, czasami pojawia się delikatny rumieniec; miąższ białożółty, średnio słodki, miękki, soczysty, lekko kwaskowaty
Gruszki Luksówki zbiera się z drzew w połowie października (X). Tuż po zerwaniu nie mają pełni smaku. Najlepsze są, gdy poleżą w chłodzie, ale każda owinięta w oddzielną bibułkę lub gazetę (tak lepiej dojrzewają).
Przeznaczenie: owoce deserowe, ciasta, kompot
![Grusza Lukasówka rodzi owoce](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2015/11/gruszka-Lukasowka-przekrojona.jpg?resize=640%2C480&ssl=1)
Gleba: piaszczysta
Warto pamiętać, że pierwsza grusza Lukasówka wyrosła w lesie. I to w lesie jej smaczne gruszki zwróciły uwagę.
Grusza Lukasówka nie ma specjalnych wymagań co do ziemi. Najlepiej rośnie (jako drzewo) w żyznej, ale owoce ma najsmaczniejsze, gdy jest posadzona na piasku (cieńsza jest wtedy także ich skórka). Poza tym owoce z drzew rosnących na piasku są bardziej rumiane.
„Z piasku smaczna, o ile w porę zdjęta” – pisał o gruszy Lukasówka prof. Edmund Jankowski w książce „Ogrody na piasku” z 1913 roku.
Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień
Grusza Lukasówka osiąga średnie i duże rozmiary jako drzewo. Szybko zaczyna owocować – już po 4-5 latach. Owocuje co roku i obficie. Lubi miejsca osłonięte od zimowego wiatru (od północy i zachodu).
![Grusza Lukasówka. Fot. Niepodlewam](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2015/11/grusza-Lukasowka-drzewo.jpg?resize=640%2C475&ssl=1)
Odporność: dość dobra
Grusza Lukasówka jest średnio odporna na mróz. Młode drzewka warto zabezpieczać przed mrozem. Jej odporność na mróz jest porównywalna np. do grusz Bera Hardego, Dobra Ludwika, Paryżanka, a większa niż np. Bonkreta Williamsa.
Grusza Lukasówka nie jest też zbyt odporna na choroby grzybowe. Prosty zabieg, który ogranicza ich występowanie, to usuwanie liści jesienią spod drzew (zimują w nich zarodniki chorobotwórczych grzybów).
Zapylacze: Bera Bosca, Bera Hardego, Bonkreta Williamsa, Dobra Ludwika, Esperena Pańska, Faworytka, Konferencja, Krzywka, Lipcówka Kolorowa, Pstrągówka, Red Bonkreta Williamsa, Żołnierz
Grusza Lukasówka jest samopylna częściowo, ale owoce mogą być zniekształcone.
![Grusza Lukasówka jest częściowo samopylna. Owoce są najładniejsze, jeśli kwiaty były zapylone obcym pyłkiem. Tak gruszki Lukasówka wyglądają na początku czerwca. Fot. Niepodlewam](https://i0.wp.com/niepodlewam.pl/wp-content/uploads/2015/11/gruszki-Lukasowki.jpg?resize=640%2C480&ssl=1)
Ciekawostki
- Odmianę Lukasówka znalazł przypadkiem w lesie Alexander Lucas w 1870 r. Było to na pograniczu Francji i Niemiec. Dzięki temu odkrywca przeszedł do historii. Mało kto wie dziś, że był dyrektorem szkoły ogrodniczej.
- Grusza Lukasówka, choć jest kapryśna, to odmiana ciągle uprawiana oraz bardzo popularna w Polsce i na świecie.
- Na początku XX wieku grusze Lukasówki nie były zbyt często sadzone w Polsce. Rzadko sadzono je np. w sadach wiejskich. Bardziej ceniono inne odmiany. Grusza Lukasówka była odmianą dość luksusową, której owoce, owinięte w bibułki, ładnie prezentowały się na sklepowych półkach.
- Ta odmiana była polecana do uprawy na ziemiach polskich przez IV Zjazd Owocoznawców, który odbył się w 1909 roku w Częstochowie.
O innych starych odmianach grusz CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
*wiedza własna
*„Sad i ogród owocowy”, Edmund Jankowski, 1912 rok
*„Ogród na piasku”, Edmund Jankowski, 1913 rok