Odporny na suszę i największe mrozy. Jałowiec sabiński Tamariscifolia ma bardzo małe wymagania, ale nie może być sadzony obok grusz, gdyż ma z nimi wspólną chorobę. Jest trujący.

Jałowiec sabiński (Juniperus sabina) odmiana Tamariscifolia. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Jałowiec kozacki Tamariscifolia, Jałowiec sabina Tamariscifolia, Jałowiec sawina Tamariscifolia, Jałowiec tamaryszkowy

Wysokość: około 1 m

Jałowiec sabiński Tamariscifolia ma tendencję do nieregularnego wypiętrzania się w górę. To zaleta w ogrodach w stylu np. naturalnym.

Szerokość: około 2 m

Liście: łuski (niekłujące)

Łuski jałowca sabińskiego Tamariscifolia są niekłujące. Fot. Niepodlewam

Gleba: piaszczysta, może być słaba

Podlewanie: tylko młode rośliny

Jałowiec sabiński Tamariscifolia jest odporny na suszę.

Stanowisko: słoneczne

Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze lub grupy kilku iglaków na rabatach lub trawnikach

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra

Jałowiec sabiński Tamariscifolia jest odporny na ekstremalne mrozy. Nie potrzebuje żadnego zabezpieczenia na zimę.

Mróz powoduje, że cały iglak przebarwia na rudawy kolor. Zielony kolor wraca po ustąpieniu mrozów. To naturalne zjawisko, a nie objaw choroby czy braku składników pokarmowych w glebie.

Zimą jałowiec Tamariscifolia przebarwia się na rudy kolor. Tego efektu nie ma, gdy krzew rośnie w krajach, gdzie nie ma mrozów. Fot. Niepodlewam

Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)

Jałowiec sabiński Tamariscifolia bardzo dobrze znosi cięcie. Ran nie trzeba niczym zabezpieczać.

Cięciem można też regulować wysokość i szerokość wypiętrzania się pojedynczych gałęzi.

Choroby i szkodniki: odmiana odporna na szkodniki i większość chorób; nieodporna na chorobę grzybową rdzę gruszy

Wszystkie jałowce sabińskie są jednym z dwóch żywicieli (drugi to grusze) grzyba wywołującego rdzę grusz. Dlatego nigdy nie powinny być sadzone w pobliżu tych drzew. Grusze chorują bardziej. Jałowce sabińskie mają z reguły tylko zgrubienia na gałęziach, ale czasem zasychają.

Warto wiedzieć

• Jałowiec sabiński Tamariscifolia, podobnie jak inne odmiany tego gatunku, zawiera silnie pachnący olejek eteryczny, w którego składzie jest m.in. sabinol. Działa on drażniąco na skórę, np. mogą powstać zaczerwienienia. Dlatego wszelkie prace przy tym jałowcu (np. cięcie) trzeba wykonywać w rękawicach i stroju zakrywającym nogi oraz ramiona.

• Do zatrucia może dojść po zjedzeniu jego szyszkojagód. Objawy to m.in. wymioty, biegunka, a nawet utrata przytomności.
  Tamariscifolia to jedna z najstarszych odmian jałowca sabińskiego. Jest popularna na całym świecie.