Odporna, niewybredna, niska – mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata) to iglak o miękkich łuskach. Rośnie wolno. Jest świetną rośliną okrywową.
Mikrobiota syberyjska (Microbiota decussata) to iglak okrywowy, odporny na największe mrozy. Fot. Niepodlewam
Pochodzenie: Azja (Syberia)
Rodzina: cyprysowate
Wysokość: 50-60 cm
Szerokość: 2-3 m
Liście: łuski w kolorze ciemnej zieleni
Łuski mikrobioty są miękkie, niekłujące. Jesienią brązowieją – to naturalne zjawisko. Wiosną znowu stają się zielone.
Łuski mikrobioty syberyjskiej są miękkie i niekłujące. Fot. Niepodlewam
Gleba: prawie każda
Mikrobiota syberyjska jest tolerancyjna co do gleby. Unikać trzeba sadzenia jej na glebach bardzo ciężkich i podmokłych. Korzystne jest ściółkowanie, np. korą, zrębkami, szyszkami.
Dobrze rośnie na glebach piaszczystych, żyznych.
Podlewanie: niekonieczne
Mikrobiota syberyjska dobrze znosi suszę. Podlewania (oszczędnego) wymagają tylko młode rośliny po posadzeniu.
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Przeznaczenie: roślina okrywowa, na skarpy, wzdłuż ścieżek, zamiast trawnika
Rozmnażanie: odkłady poziome
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra (wytrzymuje ekstremalne mrozy bez okrywania)
Cięcie: znosi dobrze
Nie wymaga corocznego przycinania. Z reguły jedynie skraca się jej pędy, np. zarastające ścieżkę. Najlepszy termin cięcia mikrobioty to wczesna wiosna.
Mikrobiota syberyjska rośnie wolno. Starsze egzemplarze potrafią jednak przyrastać po 10 cm rocznie.
Choroby i szkodniki: roślina odporna
Mikrobiota syberyjska rzadko choruje. Szkodniki także atakują ją sporadycznie.
Ciekawa odmiana
- Mikrobiota syberyjska Jacobsen – odmiana karłowa (po 10 latach ma około 50 cm szerokości)
