Pięknie kwitnie całe lato. Ketmia syryjska jest często znana jako hibiskus ogrodowy. Nadaje się do uprawy w gruncie. Lubi zaciszne stanowiska.
Ketmia syryjska znana jest pod wieloma nazwami, m.in. hibiskus ogrodowy. Fot. Niepodlewam
Cechy: krzew
Ketmia syryjska zrzuca liście na zimę. Jest podobna do ketmii chińskiej (hibiskusa chińskiego) – popularnej rośliny doniczkowej, która nie nadaje się do uprawy w gruncie. Ketmia syryjska zaś potrafi przetrwać polską zimę.
Wbrew nazwie, ketmia syryjska nie pochodzi z Syrii lecz z Azji. Do Europy jednak przywieziono ją właśnie z Syrii.
Ketmia syryjska jest szczególnie popularna w Korei Południowej (pod nazwą Mugunghwa). Kwiat znajduje się nawet w godle tego kraju.
Inne nazwy: Hibiscus syriacus, Hibiskus ogrodowy, Hibiskus syryjski, Mugunghwa, Ślazowiec syryjski, Róża Szaronu
Wysokość: 2-3 m
Szerokość: 50-100 cm
Ketmia syryjska to wysoki krzew. To okazy z Białegostoku. Fot. Niepodlewam
Liście: zielone lub biało-zielone
Kwitnienie: czerwiec – sierpień (VI-VIII)
Kwiaty: białe, różowe, czerwone, żółte, niebieskie, fioletowe (często dwukolorowe); pojedyncze, podwójne i pełne
Zapach: brak
Owoce: bez wartości ozdobnej
Zastosowanie: jako pojedynczy egzemplarz lub grupa krzewów w wyeksponowanych miejscach
Stanowisko: słońce; toleruje półcień
Ketmia syryjska nadaje się nawet do sadzenia pod dużymi drzewami liściastymi. Bardzo lubi stanowiska zaciszne, osłonięte np. murem lub żywopłotem.
Podwójny kwiaty białej ketmii syryjskiej. Fot. Niepodlewam
Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn pH 5,5-7
Podlewanie: umiarkowane
Ketmia syryjska lubi być systematycznie podlewana.
Nawożenie: od maja do 15 lipca (V-VII)
Ketmię syryjską nawozi się co 2-3 tygodnie. Najlepiej używać gotowych nawozów do roślin kwitnących.
Trzeba unikać nawożenia po 15 lipca (VII), bo takie krzewy gorzej zimują (zbyt późno kończą wegetację).
Rozmnażanie: nasiona, sadzonki, odrosty korzeniowe
- Nasiona – siew w lutym lub marcu (II-III) do skrzynek na parapecie w mieszkaniu. Do gruntu młode ketmie syryjskie sadzi się w czerwcu (VI).
- Sadzonki – pobiera się z młodych przyrostów w maju i czerwcu (V-VI). Najłatwiej ukorzeniają się sadzonki ketmii z tzw. piętką.
- Odrosty korzeniowe – starsze ketmie syryjskie zwykle się rozkrzewiają. Sadzonki z korzeniami odcina się łopatą wiosną lub jesienią i sadzi w nowych miejscach.
Liście ketmii syryjskiej zwykle są zielone. Tylko nieliczne odmiany mają pstre ubarwienie. Fot. Niepodlewam
Cięcie: kwiecień-czerwiec (IV-V)
Ketmia syryjska nie potrzebuje systematycznego cięcia. Może rosnąć jako krzew nieformowany. Po zimie ucina się tylko gałązki połamane i przemarznięte.
Wytrzymałość na mróz: średnia – młode egzemplarze, dobra – starsze okazy
Młodą ketmię syryjską warto na zimę zabezpieczyć, np. słomianą matą. U nasady pnia dobrze jest wykonać koniec ziemi (jak u róż). Z wiekiem ketmia syryjska staje się coraz bardziej odporna na mróz.
Ketmie syryjskie młode i starsze lubią ściółkowanie. Ściółka zapobiega głębokiemu przemarzaniu ziemi i chroni ją przed nadmiernym wysychaniem.
Choroby i szkodniki: odporna
Ketmia syryjska, jeśli schnie, to najczęściej z braku wody. Wiosną mogą ją atakować mszyce.
Bardzo dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia.
Hibiskusy ogrodowe dobrze rosną nawet przy ruchliwych ulicach. Fot. Niepodlewam
Ciekawe odmiany ketmii syryjskiej
- Pink Chiffon – kwiaty różowe, liście zielone
- Purpureus Variegatus – kwiaty fioletowe, liście biało-zielone
- White Chiffon – kwiaty białe, liście zielone
- Woodbridge – kwiaty różowe, liście zielone
Warto wiedzieć
- W Polsce ketmia syryjska jest uprawiana w gruncie od końca XIX wieku.
- W Korei Południowej ketmia syryjska jest uważana za kwiat dostatku i powodzenia.
- W krajach azjatyckich ketmii syryjskiej używano m.in. do wyrobu papieru. Była także lekiem stosowanym m.in. w chorobach oczu i przewodu pokarmowego.
