Jej jabłka są pyszne. Jabłoń Signe Tillisch to stara odmiana jesienna. Bywa kapryśna, ale smak owoców to wynagradza.

Jabłoń Signe Tillisch to stara odmiana duńska. Jej owoce są miękkie, pięknie pachnące. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: brak

Pochodzenie: 1866 rok (Dania)

Dojrzewanie: wrzesień – listopad (IX-XI)

To odmiana jesienna. Jabłka nadają się do jedzenia od razu po zbiorze. Przechowują się do listopada (XI).

Owoce: średniej wielkości i duże (około 6-8 cm),; okrągłe, lekko żebrowane; najpierw żółtozielone, a potem cytrynowożółte, często z małym, smugowym rumieńcem od słońca; miąższ biały, bardzo soczysty, słodko-kwaskowaty, kruchy, delikatny, bardzo smaczny; skórka gładka, cienka lecz mocna; pachnące

„Mięsiwo kruche, winkowato słodkie, aromatyczne, bardzo smaczne, pierwszorzędny owoc stołowy i kompotowy, bardzo pokupny” – pisał „Ogrodnik” w 1937 roku.

Przeznaczenie: owoce deserowe, na sok

Gleba: przeciętna, najlepiej z dodatkiem gliny, lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Stanowisko: słoneczne

Signe Tillisch późno zaczyna owocować. Rodzi zwykle naprzemiennie i obficie.

Odporność: dobra

Jabłonie Signe Tillisch są odporne na mróz.

Z chorób najbardziej uciążliwy jest parch jabłoni. Jesienią warto wygrabiać liście i usuwać poza ogród, by ograniczyć występowanie tej choroby.

W wilgotne lata może być atakowana przez mączniaka.

Zapylacze: Alkmene, Filippa, Glogierówka, James Grieve, Koksa Pomarańczowa, Królowa Renet, McIntosh, Reneta Ananasowa, Reneta Weidnera, Żółty Ryszard

Ciekawostki

Nazwa jabłoni upamiętnia pannę Signe Tillisch – córkę właściciela posiadłości w Bjerre w Danii, w której ta odmiana została wyhodowana.

Prawdopodobnie pierwsze drzewko hodowano w donicy.

Signe Tillisch to jedna z najlepszych odmian duńskich. Była bardzo popularna w Danii zwłaszcza na początku XX wieku.

W sprzedaży pojawiła się w 1884 roku.

W Polsce jabłoń Signe Tillisch nigdy nie była popularna, ale ją ceniono już na początku XX wieku. Uważano, że jest to bardzo dobry zamiennik trudnej w uprawie odmiany Kalwila Biała.

„Bardzo dobre jabłko stołowe, mogące zupełnie zastąpić kalwilę białą zimową tam, gdzie się ta odmiana delikatna nie udaje” – pisał „Ogrodnik Polski” w 1905-1906 roku.