Ma koronę w kształcie ostrosłupa. Cedrzyniec kalifornijski doskonale znosi ekstremalne upały i brak wody. Preferuje słoneczne stanowiska.
Pochodzenie: Ameryka Północna (Kalifornia)
Cedrzyniec należy do rodziny cyprysowate. Spokrewniony jest z takimi roślinami jak cyprys, cyprysik, jałowiec, mikrobiota syberyjska, stroigła, żywotnikowiec.
Inne nazwy: Calocedrus decurrens, Cedr kadzidłowy
Wysokość: od kilku do 20 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: od 1 m
To drzewa zimozielone. Mają rzadki rzadki kształt korony – jak ostrosłupy. Wyjątkowo dekoracyjna jest ich kora w kolorze brązowym, która łuszczy się dużymi płatami. Dawniej Indianie robili z niej namioty podczas wypraw na zbiory żołędzi.
Cedrzyńce długo nie miały szlachetnych, niskich odmian. Obecnie są dostępne drzewka dorastające tylko do kilku metrów wysokości.
Liście: łuski
W zależności od odmiany łuski są zielone, złociste lub pstre (złocisto-zielone oraz biało-zielone). Pachną żywicą. Olejki wydzielające się z cedrzyńców niszczą patogeniczne drobnoustroje.
Pędy cedrzyńców przypominają pierzaste wachlarze.
Gleba: przeciętna lub żyzna; odczyn pH 5,5-7
Nie znosi podmokłej gleby.
Podlewanie: nie ma potrzeby
Cedrzyniec jest przystosowany do ekstremalnych upałów (do około 50 stopni Celsjusza). W czasie suszy zamyka aparaty szparkowe w liściach, aby nie tracić wody.
Stanowisko: słoneczne
Szczególnie dużo słońca potrzebują odmiany z ulistnieniem złocistym oraz pstrym.
Cedrzyniec toleruje lekkie zacienienie, ale wtedy ogałaca się od dołu.
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, duże skalniaki, parki
Drewno cedrzyńców jest miękkie i odporne na butwienie pod wpływem wilgoci. Nadaje się m.in. do rzeźbienia, na meble ogrodowe, ogrodzenia, stoły i półki w szklarniach, ołówki.
Z gałęzi cedrzyńców Indianie Maidu robili dawniej łuki. Jego łusek zaś używali do obróbki mączki żołędziowej oraz jako lekarstwo na rozstrój żołądka.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Starsze cedrzyńce wytrzymują mrozy do prawie minus 30 stopni Celsjusza. Młodsze mogą przemarzać na końcach pędów, ale szybko się regenerują.
Cięcie: nie ma potrzeby
Jeżeli trzeba przyciąć cedrzyńca, to najlepiej zrobić to wiosną. Obcina się z reguły tylko gałęzie złamane i suche.
Choroby i szkodniki: bardzo odporny
Choruje bardzo rzadko. Nie lubią go szkodniki.
Ciekawe odmiany cedrzyńców kalifornijskich
- Aureovariegata – złocisto-zielony; wysokość 3 m (po 10 latach)
- Berrima Gold – złocisty; wysokość 3 m (po 10 latach)
- Compacta – biało-zielony; wysokość 1,5 m (po 10 latach)
- Maupin Glow – złocisto-zielony; wysokość 2,5 m (po 10 latach)
- Nana – zielony; wysokość 1,5 m (po 10 latach)
- Pioneer Sentry – zielony; wysokość 20 m
Warto wiedzieć
- Cedrzyńce kalifornijskie przez wieki były związane z życiem codziennym Indian Maidu. Plemię to słynęło z wyplatania koszy, a także m.in. kapeluszy. Maidu pielęgnowali gaje dębowe, aby mieć więcej żołędzi na mąkę. Do jej obróbki używali łusek cedrzyńców. W czasie zbiorów żołędzi mieszkali w namiotach zrobionych z kory cedrzyńców.
- Szyszki cedrzyńców są małe – mają do 2 cm długości. Cedrzyńce zawiązują je nieregularnie co 3-6 lat.
- Największy cedrzyniec na świecie rośnie prawdopodobnie w Klamath National Forest w Kalifornii (USA). Ma około 50 m wysokości oraz 12-metrowy obwód pnia.
