Jest karłowy i odporny. Bukszpan drobnolistny jest świetny na obwódki, niskie żywopłoty czy bonsai. Doskonale znosi mocne przycinanie.

Cechy: krzew zimozielony

Inne nazwy: Bukszpan japoński, Buxus microphilla, Buxus microphilla japonica, Buxus microphilla Siebold&Zucc

Wysokość: 1-2 m (w zależności od odmiany)

Szerokość: 1-2 m (w zależności od odmiany)

Bukszpan drobnolistny rośnie bardzo wolno. To karłowy gatunek bukszpanu. Zwykle dorasta tylko do 1 metra wysokości.

Dodatkowo wymiary bukszpanu drobnolistnego łatwo korygować cięciem. Znosi je świetnie.

Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)

Bukszpan drobnolistny jest miododajny. Chętnie odwiedzają go pszczoły. Kwitną nawet małe, młode okazy.

Kwiaty: żółte, drobne

Bukszpan drobnolistny ma kwiaty niepozorne. Jest ich bardzo dużo.

Zapach: przyjemny, delikatny

Owoce: bez wartości zdobnej

Bukszpany drobnolistne wyglądają jak kanciaste torebki. Początkowo są zielone, a potem brązowieją.

Liście: zielone lub żółto-zielone; grube, sztywne, z gładkimi brzegami; nie opadają na zimę

Bukszpan drobnolistny jest ozdobny z liści.

Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa krzewów, niskie żywopłoty, obwódki, zielone rzeźby, uprawa w donicach, bonsai, dekoracja grobów

Bukszpan drobnolistny jest niski. Nadaje się także do małych ogródków.

Pomysły na bukszpanowe obwódki CZYTAJ TUTAJ

Stanowisko: słoneczne, półcień, cień

Bukszpan drobnolistny nie jest wybredny co do stanowiska. Odmiany o liściach pstrych potrzebują więcej słońca niż z liśćmi zielonymi. Dobrze toleruje upały.

Gleba: przeciętna; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6,5-7,5)

Bukszpan drobnolistny jest niewybredny co do ziemi.

Podlewanie: umiarkowane

Bukszpan drobnolistny lubi być podlewany lecz nie może mieć zbyt mokro. Dobrze znosi lekkie przesuszenie.

Nawożenie: kwiecień – lipiec (IV-VII)

Bukszpan drobnolistny nie potrzebuje obfitego i częstego nawożenia. Wystarczą 1-2 dawki nawozu do krzewów ozdobnych z liści (zawierają większą dawkę azotu) według dawki na opakowaniu.

Bukszpanów nie należy nawozić później niż w lipcu (VII). Zbyt długie nawożenie powoduje przemarzanie bukszpanów zimą.

Rozmnażanie: nasiona, sadzonki zdrewniałe

Bukszpan drobnolistny najłatwiej rozmnaża się z sadzonek, które mają tak zwane piętki. Można je ukorzeniać w gruncie albo skrzynkach. Sadzonki bukszpanów dobrze ukorzeniają się w maju i czerwcu (V-VI) .

Cięcie: marzec – wrzesień (III-IX)

Bukszpan drobnolistny świetnie znosi cięcie, także mocne. Cięcie najlepiej wykonać 3 razy w sezonie:

• Pierwsze cięcie – robi się w marcu (III). Nożycami ścina się wierzchołki pędów. Wraz z nimi likwiduje się groźnego szkodnika – miodówkę bukszpanową, która oszpeca i osłabia bukszpany.

Więcej o zwalczaniu miodówki bukszpanowej CZYTAJ TUTAJ

• Drugie cięcie – wykonuje się w czerwcu (VI).

• Trzecie cięcie – robi się na przełomie sierpnia i września (VIII-IX).

Bukszpan drobnolistny najlepiej przycinać w dni pochmurne.

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra

Bukszpan drobnolistny nie potrzebuje ochrony przed mrozem. Podczas mroźnych zim bez śniegu może jednak schnąć. Dlatego przed zimą warto go podlać i ściółkować np. korą.

Choroby i szkodniki: odporny

Bukszpan drobnolistny rośnie zdrowo. Nie sprawia problemów.

Najgroźniejszym szkodnikiem bukszpanów jest miodówka bukszpanowa.

Ciekawe odmiany bukszpanu drobnolistnego

• Faulkner – zielony; wysokość 1 m
• Golden Triumph – żółto-zielony; wysokość 1 m
• Winter Gem – zielony; wysokość 1 m

Warto wiedzieć

• Bukszpany – także bukszpan drobnolistny – zawierają alkaloidy, m.in. buksynę. Może ona spowodować zatrucie. Objawy to m.in. drgawki, wymioty, biegunka. Bukszpany są niebezpieczne tylko po zjedzeniu. Bez obaw można dotykać liści rękami bez rękawic.

• Bukszpan drobnolistny (Buxus microphylla) nie jest jedynym gatunkiem bukszpanu uprawianym w polskich ogrodach. Bardziej popularny jest bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens). Spotykany jest też m.in. bukszpan koreański (Buxus sinica), który dawniej był uważany za rodzaj bukszpanu drobnolistnego.