Ma małe wymagania i nie choruje na rdzę źdźbłową. Berberys Thunberga ma liście w różnych kolorach. Zwabia ptaki do ogrodu.
Inne nazwy: Berberis thunbergii, berberys japoński, kwaśnica Thunberga
Wysokość: 0,5-2,5 m (w zależności od odmiany i cięcia)
Szerokość: 1-2 m (w zależności od odmiany i cięcia)
Kwitnienie: maj (V)
Kwiaty: żółte lub czerwono-żółte (w zależności od odmiany)
W czasie kwitnienia berberysy Thunberga są obsypane kwiatami, do których chętnie przylatują pszczoły. Największą ozdobą berbersów Thunberga są jednak nie kwiaty lecz liście.
Kwiaty są samopylne, ale mogą być też zapylane pyłkiem innych berberysów. Z kwitka na kwiatek pyłek muszą jednak przenieść owady, np. pszczoły.
Zapach: średnio mocny, przyjemny
Zapach berberysów jest ładny, z nutami ziół. Najbardziej jest wyczuwalny w słoneczne dni oraz gdy w ogrodzie .
Owoce: jadalne; podłużne jagody w kolorze czerwonym
Berberys Thunberga ma owoce nadające się m.in. na nalewki, soki, konfitury. Bardzo ładnie wyglądają zimą na bezlistnych berberysach. Lubią je zjadać ptaki.
Owoce berberysów zawierają berberynę. Dlatego nie powinny ich jeść kobiety w ciąży.
Liście: zielone, żółte, czerwone, pomarańczowe oraz pstre (różowo-czerwone, czerwono-zielone, biało-zielone); opadają na zimę
Berberys Thunberga zmienia kolor liści w sezonie. Wiosną wiele odmian ma często młode pędy w kolorach czerwonym lub pomarańczowym. To jedne z najbardziej kolorowych krzewów ozdobnych.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz lub grupa kilku krzewów, nieformowane i cięte żywopłoty (są kolczaste), skalniaki, skarpy
Berberys Thunberga pięknie prezentuje się w kolorystycznych kompozycjach, np. z innymi berberysami oraz iglakami.
Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień
Gleba: przeciętna; odczyn gleby od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6-7,2)
Berberysy Thunberga są bardzo tolerancyjne co do gleby. Jednak najlepiej rosną, jeżeli jest ona próchnicza i lekka.
Podlewanie: młode krzewy – umiarkowane, starsze – w czasie suszy
Berberys Thunberga nigdy nie powinien być podlewany na liście (z powodu większego ryzyka zaatakowania przez choroby grzybowe).
Nawożenie: kwiecień – maj (IV-V)
Najlepiej używać nawozu wieloskładnikowego do krzewów kwitnących. Nadają się również nawozy naturalne, np. nawóz gołębi, nawóz kurzy, obornik krowi czy nawóz z pokrzywy.
Berberysy nie potrzebują częstego i obfitego nawożenia. Wystarczą 2-3 dawki nawozu w odstępach 2-3 tygodnie.
Rozmnażanie: odrosty korzeniowe, odkłady, sadzonki zdrewniałe
Berberys Thunberga łatwo się rozsiewa z nasion (przenoszą je m.in. ptaki). Siewki nie zawsze powtarzają cechy berberysu matecznego. Z nasiona można łatwo wyhodować własną odmianę.
Berberys Thunberga bowiem łatwo się krzyżuje, także z innymi gatunkami berberysów.
Cięcie: kwiecień-czerwiec (IV-VI)
Berberys Thunberga nie trzeba mocno przycinać. Wystarczy lekko regulować kształt. W ten sposób ogranicza się też wysokość i szerokość berberysów. Pojedyncze gałązki można obcinać również później lecz najlepiej jedynie do końca sierpnia (VIII).
Przycinanie berberysów utrudniają kolce. Trzeba zakładać grube rękawice.
Berberysy Thunberga rosnące jako żywopłot prowadzi się jako lekko lub mocno formowane. Można je ciąć intensywnie, w zależności od potrzeb. Przycinanie w regularne kształty żywopłotów z berberysów jest trudne z powodu kolców. Obronne żywopłoty z berberysów bardzo dobrze chronią przed nieproszonymi gośćmi.
Co kilka lat korzystnie wykonać cięcie prześwietlające berberysów Thunberga (usuwa się bardzo stare pędy i nadmiernie zagęszczające krzew).
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Choroby i szkodniki: odporny
Berberys Thunberga jest odporny na rdzę źdźbłową (chorobę występującą na zbożach i berberysach). Może być atakowany przez mączniaka (chorobie sprzyja podlewanie na liście i deszczowe lato).
Ze szkodników na berberysach występuje obnażacz kwaśnicówka. Jego larwy zjadają liście.
Berberys Thunberga bardzo dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia, w tym smog.
Ciekawe odmiany berberysów Thunberga
- Atropurpurea – wysokość 1,5 m; czerwony w odcieniu purpurowym
- Atropurpurea Nana – wysokość 60 cm; purpurowozielony
- Bagatelle – wysokość 0,5 m; zielono-czerwony
- Dart`s Red Lady – wysokość 1,5 m; czerwony w odcieniu purpurowym
- Diabolicum – wysokość 0,5 m; czerwono-złoty
- Rose Glow – wysokość 1,5 m; różowo-czerwony
- Sunsation – wysokość 1 m; żółtozielony
Warto wiedzieć
- Berberys Thunberga nosi nazwę na cześć słynnego uczonego szwedzkiego. Był nim Carl Peter Thunberg (1743-1828) – lekarz i botanik. Thunberg badał m.in. rośliny rosnące w Japonii, skąd właśnie przywieziono berberys Thunberga (stąd popularna nazwa berberys japoński). Nazwisko szwedzkiego uczonego upamiętnia też sosna Thunberga.
- Berberys Thunberga często jest mylony z innymi gatunkami berberysów. Podobne do niego są berberys pospolity (Berberis vulgaris), berberys Chopina (Berberis chopinii), berberys koreański (Berberis koreana) oraz berberys kanadyjski (Berberis canadensis). Berberys Thunberga jest najpopularniejszy z berberysów w polskich ogrodach.
- Krzyżówką berberysu Thunberga oraz berberysu pospolitego (Berberis vulgaris) jest berberys ottawski (berberis ottawensis).
- Z berberysami jest spokrewniona mahonia pospolita.
