Używana jest do aromatyzowania trunków i dań. Trawa żubrówka jest niewymagająca i mrozoodporna. Lubi słoneczne stanowiska.
Inne nazwy: Hierochloe odorata, Trawa żubrowa, Żubrówka, Żubrza trawa
Cechy: bylina
W stanie dzikim trawa żubrówka rośnie w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce występuje m.in. w Puszczy Białowieskiej.
Uwaga! Trawa żubrówka jest pod ochroną. W Polsce nie można jej wykopywać. Sadzonki są dostępne w sklepach ogrodniczych.
Wysokość: 20-30 cm
Kwitnienie: kwiecień – czerwiec (IV-VI)
Kwiaty są niepozorne, mało dekoracyjne. Zebrane w wiechę o długości około 10 cm.
Liście: jasnozielone
Trawa żubrówka ma liście wąskie. Dekoracyjne są tylko w większej grupie.
Zastosowanie: skalniaki, ogródki ziołowe, aromatyzowanie trunków i dań
Trawa żubrówka zawiera m.in. kumarynę. Pachnie słodko, z nutą wanilii i piżma.
W Polsce trawa żubrówka jest używana przede wszystkim jako aromatyczny dodatek do alkoholi oraz wykwintnych dań. Najlepszy zapach mają źdźbła zebrane przed kwitnieniem i ususzone.
Indianie używali dawniej żubrówki do uroczystych obrzędów, np. fajki pokoju.
Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień
Gleba: przeciętna, lekko wilgotna; odczyn od kwaśnego do lekko zasadowego (pH 5,5-7,5)
Trawa żubrówka jest bardzo tolerancyjna co do ziemi. Wymaga jedynie, by gleba nie była zbyt sucha.
Podlewanie: oszczędne
Trawę żubrówkę podlewa się rzadko. Lepiej, jeśli ma za sucho, niż za mokro.
Nawożenie: 1-2 razy w sezonie
Trawę żubrówkę posypuje się lekko – wiosną oraz latem – kompostem. Ten zabieg sprzyja też lepszemu krzewieniu się żubrówki.
Zamiast kompostu można użyć naturalnego nawozu, np. na bazie odchodów dżdżownic.
Rozmnażanie: podział kęp w marcu – kwietniu (przed kwitnieniem)
Przesadzanie: nie ma potrzeby
Cięcie: nie ma potrzeby
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Trawa żubrówka jest odporna na największe mrozy.
Choroby i szkodniki: bardzo odporna
Warto wiedzieć
- W Polsce trawa żubrówka jest tradycyjnym dodatkiem do aromatyzowania trunków.
- Słodka trawa – tak Indianie z Ameryki Północnej nazywali trawę żubrówkę. Jak podaje raport Bureau of American Ethnology z lat 1911-1912, plemiona Dakota, Paunisi, Winnebago, Omaha używali żubrówki do ważnych ceremonii, takich jak taniec słońca czy palenie fajki pokoju. Na początku XX w. potomkowie Indian Dakota, którzy przeszli na chrześcijaństwo, robili z trawy żubrówka palmy do poświęcenia w Niedzielę Palmową.