Ma żółte kwiaty. Szachownica cesarska Maxima Lutea to stara odmiana. Kwitnie na przełomie kwietnia oraz maja.
Inne nazwy: Fritillaria imperials Maxima Lutea, Korona cesarska Maxima Lutea
Pochodzenie: co najmniej XIX wiek
Hodowca: nieznany
Wysokość: 60-80 cm
Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)
Kwiaty: żółte; pojedyncze
Kwiatostany zwieńczone są przez pęki liści, które przypominają cesarską koronę.
Zapach: mocny; dla jednych przyjemny lecz dla innych – nie
Zapach jest wyczuwalny w ogrodzie już przed zakwitnięciem szachownicy Maxima Lutea.
Liście: zielone
Zastosowanie: rabaty kwiatowe, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, kompozycje wiosenne, ogrody w stylu naturalnym
Stanowisko: słoneczne, półcień
Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego
Szachownica cesarska Maxima Lutea bardzo lubi ściółkowanie.
Podlewanie: umiarkowane
Nawożenie: wiosna i jesień
Szachownice cesarskie można zasilać nawozami do kwiatów cebulowych lub roślin ozdobnych z kwiatów. Dawkę nawozu najlepiej podzielić na trzy i zastosować: po ruszeniu wegetacji, w fazie zawiązywania pąków kwiatowych oraz we wrześniu (wtedy cebulki się ukorzeniają).
Przesadzanie: co 5 lat lub rzadziej
Rozmnażanie: cebulki
Sadzenie: druga połowa sierpnia i pierwszy tydzień września (VIII-IX)
Odporność: dobra
Choruje sporadycznie, jeśli ma odpowiednie warunki.
Może przemarzać. Przed mrozem cebulę ochrania ściółka, np. z kory.
Ze szkodników największe szkody wyrządza poskrzypka liliowa.
Ciekawostki
- Szachownice cesarskie Maxima Lutea były uprawiane już połowie XIX wieku.
- Nazwę Maxima Lutea można przetłumaczyć (z języka łacińskiego) jako Wspaniała Żółta.
