Ketmia syryjska – uprawa, odporność, cięcie

Pięknie kwitnie całe lato. Ketmia syryjska jest często znana jako hibiskus ogrodowy. Nadaje się do uprawy w gruncie. Lubi zaciszne stanowiska.

Cechy: krzew

Ketmia syryjska zrzuca liście na zimę. Jest podobna do ketmii chińskiej (hibiskusa chińskiego) – popularnej rośliny doniczkowej, która nie nadaje się do uprawy w gruncie. Ketmia syryjska zaś potrafi przetrwać polską zimę.

Wbrew nazwie, ketmia syryjska nie pochodzi z Syrii lecz z innych terenów Azji. Do Europy jednak przywieziono ją właśnie z Syrii.

Ketmia syryjska jest szczególnie popularna w Korei Południowej (pod nazwą Mugunghwa). Kwiat znajduje się nawet w godle tego kraju.

Inne nazwy: Hibiscus syriacus, Hibiskus ogrodowy, Hibiskus syryjski, Mugunghwa, Ślazowiec syryjski, Róża Szaronu

Wysokość: 2-3 m

Szerokość: 50-100 cm

Liście: zielone lub biało-zielone

Kwitnienie: czerwiec – sierpień (VI-VIII)

Kwiaty: białe, różowe, czerwone, żółte, niebieskie, fioletowe (często dwukolorowe); pojedyncze, podwójne i pełne

Zapach: brak

Owoce: bez wartości ozdobnej

Zastosowanie: jako pojedynczy egzemplarz lub grupa krzewów w wyeksponowanych miejscach

Stanowisko: słońce; toleruje półcień

Ketmia syryjska nadaje się nawet do sadzenia pod dużymi drzewami liściastymi. Bardzo lubi stanowiska zaciszne, osłonięte np. murem lub żywopłotem.

Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn pH 5,5-7

Podlewanie: umiarkowane

Ketmia syryjska lubi być systematycznie podlewana.

Nawożenie: od maja do 15 lipca (V-VII)

Ketmię syryjską nawozi się co 2-3 tygodnie. Najlepiej używać gotowych nawozów do roślin kwitnących.

Trzeba unikać nawożenia po 15 lipca (VII), bo takie krzewy gorzej zimują (zbyt późno kończą wegetację).

Rozmnażanie: nasiona, sadzonki, odrosty korzeniowe

• Nasiona – siew w lutym lub marcu (II-III) do skrzynek na parapecie w mieszkaniu. Do gruntu młode ketmie syryjskie sadzi się w czerwcu (VI).

• Sadzonki – pobiera się z młodych przyrostów w maju i czerwcu (V-VI). Najłatwiej ukorzeniają się sadzonki ketmii z tzw. piętką.

• Odrosty korzeniowe – starsze ketmie syryjskie zwykle się rozkrzewiają. Sadzonki z korzeniami odcina się łopatą wiosną lub jesienią i sadzi w nowych miejscach.

Cięcie: kwiecień-czerwiec (IV-V)

Ketmia syryjska nie potrzebuje systematycznego cięcia. Może rosnąć jako krzew nieformowany. Po zimie ucina się tylko gałązki połamane i przemarznięte.

Wytrzymałość na mróz: średnia – młode egzemplarze, dobra – starsze okazy

Młodą ketmię syryjską warto na zimę zabezpieczyć, np. słomianą matą. U nasady pnia dobrze jest wykonać koniec ziemi (jak u róż). Z wiekiem ketmia syryjska staje się coraz bardziej odporna na mróz.

Ketmie syryjskie młode i starsze lubią ściółkowanie. Ściółka zapobiega głębokiemu przemarzaniu ziemi i chroni ją przed nadmiernym wysychaniem.

Choroby i szkodniki: odporna

Ketmia syryjska, jeśli schnie, to najczęściej z braku wody. Wiosną mogą ją atakować mszyce.

Bardzo dobrze znosi miejskie zanieczyszczenia.

Ciekawe odmiany ketmii syryjskiej

• Pink Chiffon – kwiaty różowe, liście zielone
• Purpureus Variegatus – kwiaty fioletowe, liście biało-zielone
• White Chiffon – kwiaty białe, liście zielone
• Woodbridge – kwiaty różowe, liście zielone

Warto wiedzieć

• W Polsce ketmia syryjska jest uprawiana w gruncie od końca XIX wieku.

• W Korei Południowej ketmia syryjska jest uważana za kwiat dostatku i powodzenia.

• W krajach azjatyckich ketmii syryjskiej używano m.in. do wyrobu papieru. Była także lekiem stosowanym m.in. w chorobach oczu i przewodu pokarmowego.