To pnącze obsypane zimą żółtymi, drobnymi kwiatami. Jaśmin nagokwiatowy preferuje stanowiska zaciszne, słoneczne lub półcieniste.
Pochodzenie: Ameryka Północna
Jaśmin nagokwiatowy spokrewniony jest z takimi roślinami jak np. lilak pospolity i oliwka europejska.
Inne nazwy: Jasminum nudiflorum, Jaśmin nagokwitnący, Jaśminek nagokwiatowy
Cechy: pnącze
Długość: 2-3 m
Jaśmin nagokwiatowy ma pędy elastyczne, które ani się nie wiją, ani nie wspinają po podporach. Raczej się na nich opierają (można je podwiązywać). Odpowiednie są np. ogrodzenia, pergole, trejaże. Nadają się m.in. na girlandy.
Jeśli jaśmin nie ma podpory, płoży się po ziemi, podobnie jak np. bluszcz pospolity.
Kwitnienie: luty – kwiecień (II-IV)
Czasem jaśminy nagokwiatowe zakwitają wcześniej, jeśli zima jest ciepła. Nawet w grudniu (XII)!
Kwiaty: żółte; pojedyncze
Kwiaty są drobne (około 2 cm średnicy), ale jest ich mnóstwo. Pojawiają się przed liśćmi.
Zapach: od niewyczuwalnego po delikatny (w zależności od pogody)
Owoce: bez wartości ozdobnej
Gleba: przeciętna lub żyzna, najlepiej z małą domieszką gliny, ale przepuszczaln; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6,5-7,2)
Podlewanie: umiarkowane
Nawożenie: maj, czerwiec i ewentualnie lipiec
Użyć można nawozu do roślin kwitnących lub do pnączy.
Na przełomie lata i jesieni można zastosować nawóz jesienny do roślin ozdobnych.
Przesadzanie: nie ma potrzeby
Rozmnażanie: sadzonki korzeniowe, odkłady
Pędy jaśminów nagokwiatowych łatwo ukorzeniają się same, jeśli zetkną się z ziemią. Można z nich zrobić sadzonki.
Sadzenie: kwiecień – maj (IV-V) oraz sierpień – wrzesień (VIII-IX)
Jaśminy kupione w doniczkach można sadzić od wiosny do jesieni.
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Preferuje miejsca osłonięte od wiatru, zaciszne, ciepłe. Idealne są zasłony z murów i żywopłotów.
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze oraz grupy na ogrodzeniach, pergolach, trejażach, altanach, murach, a także jako girlandy, np. na balustradach
Wytrzymałość na mróz: średnia
Młode jaśminy, nawet jeśli marzną nad ziemią, zwykle odbijają wiosną od korzeni. Warto je zabezpieczać na zimę np. ściółką z kory.
Kwiaty wytrzymują przymrozki do minus 5 stopni, a pąki kwiatowe – minus 19 stopni Celsjusza.
Starsze jaśminy nie potrzebują ochrony przed mrozem. Przemarznięte pędy wycina się wiosną.
Cięcie: po przekwitnięciu, czyli zwykle w kwietniu lub maju (IV-V)
Wycina się wszystkie przemarznięte pędy oraz nadmiernie rozrośnięte.
Choroby i szkodniki: odporny
Jeśli choruje, to z powodu zbyt mokrej ziemi.
Warto wiedzieć
- Jaśmin nagokwiatowy odkrył w latach 40. XIX wieku Robert Fortune (1812-1880). Tego słynnego szkockiego botanika i łowcę roślin upamiętniają nazwy wielu roślin, jak funkia Fortune`a i trzmielina Fortune`a.
- Jaśmin nagokwiatowy był w XIX wieku bardziej popularny niż… obecnie. Znano go jako jaśmin nagokwitnący i uprawiano raczej jako kwiat pokojowy.
Oto cytat z książki Edmunda Jankowskiego „Kwiaty naszych mieszkań” z 1880 roku:
„Pochodzi z Chin, liście ma potrójne, opadające na zimę, ładne, kwiaty żółte, duże, pachnące, b. obfite, ukazują się w kątach łusk, na nagich łodygach, w lutym lub marcu. Łodygi zielone trzeba prowadzić przy szpalerze. Udaje się w miernie ogrzanym pokoju (…)”.
- W Japonii jaśmin nagokwiatowy, a także m.in. ardizja drzewiasta, są używane do dekoracji mieszkań na Nowy Rok. Układa się z nich kompozycje chabana.
- Jaśmin często jest mylony z jaśminowcem wonnym, choć nie są do siebie podobne. Zbieżne są nazwy.