Stara odmiana o bardzo dużych owocach. Jabłoń Kalwila Zbawiciela nie jest wymagająca co do ziemi. Lubi nawożenie i stanowiska osłonięte.
Jabłoń Kalwila Zbawiciela – rysunek z książki „Deutsche Pomologie” Wilhelma Lauche z 1882-1883, ze zborów biblioteki Wageningen UR.
Inne nazwy: Belle Lille de Normandie, Calvill von St. Sauveur, Calville de Saint Sauver, Calville de Rochelle, Calvine St. Sauver, Erloserapfel, Kattekop, Reinette de la Rochelle, Reinette de Sanit-Sauveur
Pochodzenie: przed 1836 rokiem (Francja)
Dojrzewanie: listopad-marzec (XI-III)
Jabłka Kalwili Zbawiciela zbiera się w drugiej połowie października (X). Mogą być przechowywane nawet do czerwca (VI).
Owoce: duże i bardzo duże (około 9-10 cm); okrągłe, lekko żebrowane; żółto- czerwone, mały rumieniec od słońca; skórka gładka, z małymi, rdzawymi plamkami; miąższ białożółty, bardzo soczysty, kwaskowaty, korzenny, smaczny; pachnące
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo, do ciast i suszenia
Gleba: przeciętna lub piaszczysta, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Jabłoń Kalwila Zbawiciela jest niewymagająca co do ziemi. Lubi być nawożona.
Stanowisko: słoneczne
Jabłoń Kalwila Zbawiciela najlepiej rośnie na stanowiskach osłoniętych, np. przy murach. Drzewo osiąga średnie rozmiary.
Odporność: dobra
Stare jabłonie Kalwila Zbawiciela dobrze znoszą mróz. Młode drzewka warto na zimę zabezpieczyć przed mrozem. Odmiana nie wymaga chemicznych oprysków od chorób.
Zapylacze: brak danych
Ciekawostki
- Nazwa – Kalwila Zbawiciela – wywodzi się od miejscowości Saint Sauver (Święty Zbawiciel) w północnej Francji, gdzie jabłoń została odkryta na początku XIX wieku. Region ten słynie od wieków z uzdrawiających źródeł. Niedaleko – w lesie Compiegne – zawarto pokój kończący I wojnę światową.
- Jabłoń Kalwila Zbawiciela była kiedyś zaliczana do grupy kalwili. Ich owoce wyróżniały się żebrowaniem.
- Kalwile były przed wiekami bardzo cenione w Polsce, mimo że zdarzało im się przemarzać. W XVIII wieku za najlepszą odmianę była uważana Kalwila Biała, a następnie Kalwila Jesienna Czerwona oraz Kalwila Damska. Kalwila Zbawiciela była nowszą od nich odmianą, o większych owocach i bardziej odporną. Sadzono ją głównie na przełomie XIX i XX wieku.
- Jabłoń Kalwila Zbawiciela nigdy nie była popularną odmianą na świecie. Nadal można kupić młode drzewko m.in. w Belgii, Francji, Niemczech, Polsce, Wielkiej Brytanii. To odmiana dla koneserów, do sadzenia w ogrodach przydomowych. Kalwila Zbawiciela była dawniej sadzona jako łatwiejszy w uprawie zamiennik jabłoni Kalwila Biała, której owoce są uważane za jedne z najlepszych na świecie.
O innych starych odmianach jabłoni CZYTAJ TUTAJ
Źródło:
*wiedza własna
*„O roślinach, ich trzymaniu, rozmnożeniu i zażyciu”, Krzysztof Kluk, 1777 rok
*„Ogrodnik Polski”, 1895 i 1903 rok
*„Deutsche Pomologie”, Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
Rysunek jabłoni Kalwila Zbawiciela z XIX wieku został opublikowany za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii
