To stara odmiana odporna na mróz i choroby. Jabłoń Glogierówka ma małe, pyszne owoce. Obecnie jest bardzo rzadka.

Jabłoń Glogierówka to pyszna, stara polska odmiana. Jabłka są małe. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Englischer Kleiner Steinpepping, Englischer Peppin, Englischer Pepping, English Pippin, Glogerówka, Glogierówka Jeżewska, Glogirowka, Kleiner Stein, Kleiner Ateinpepping, Lagierówka, Litauischer Pepping, Littauischer Pepping, Norfolk Stone White Pippin, Pepina Angielska, Pepina Litewska, Pepinka, Pepinka Angielska, Pepinka Litewska, Stone Pippin, Tyrolskie, White Pippin, White Pippin of Norfolk, White Stone Pippin, Winter Stone Pippin

Pochodzenie: początek XIX wieku lub wcześniej (Polska)

Jabłoń Glogierówka była dawniej sadzona głównie na wsiach w okolicach Białegostoku, Wilna, na Wołyniu. Znana była też bardzo dobrze w Wielkiej Brytanii i Niemczech. Sadzonki pochodziły z sadu w Jeżewie koło Białegostoku, który należał do rodziny Glogierów. Odmianę odkrył Jan Gloger we wsi Zblutowo (pomiędzy Białymstokiem a Goniądzem).

Dojrzewanie: wrzesień – luty (IX-II)

Jabłka Glogierówki nadają się do jedzenia od razu po zbiorze we wrześniu. Dość dobrze się przechowują, ale pod warunkiem, że są zrywane z drzewa, a nie strząsane. Łatwo się obijają podczas spadania.

Glogierówki są najlepsze do jedzenia są do listopada (XI). Potem coraz bardziej się psują, nabierają piwnicznego aromatu.

Owoce: małe (około 5 cm); lekko wydłużone; żółte z czerwonym rumieńcem; skórka gładka; miąższ kremowy, bardzo soczysty, kruchy, słodki, delikatnie kwaskowaty, pyszny, rozpływa się w ustach; słaby zapach

Przeznaczenie: owoce deserowe

Jabłka Glogierówki są najlepsze na surowo. Nadają się także do ciast i na kompoty.

Gleba: przeciętna lub słaba, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)

Jabłoń Glogierówka jest niewymagająca co do ziemi. Dobrze rośnie w każdej.

Gdy gleba jest słaba, jabłka Glogierówki są mniejsze lecz lepiej się przechowują. Jeśli zaś ziemia jest żyzna, jabłka Glogierówki są większe, ale wtedy gorzej się przechowują. Dlatego dawniej mawiano, że najlepsze na zimę są Glogierówki z nie nawożonych, słabo pielęgnowanych chłopskich sadów.

Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień

Jabłoń Glogierówka rośnie umiarkowanie szybko. Wyrasta na nieduże drzewa. Ma dość kruche gałęzie. Łamie się pod ciężarem owoców i śniegu. Owocuje bardzo obficie.

Odporność: bardzo dobra

Jabłoń Glogierówka jest odporna na mróz, choroby, wiatr. Rośnie zdrowo. Nie wymaga oprysków.

Zapylacze: Antonówka Zwykła

Ciekawostki

Jabłoń Glogierówka była polecana do uprawy na ziemiach polskich przez IV Zjazd Owocoznawców, który odbył się w 1909 roku w Częstochowie.

W 1938 roku drzewko Glogierówki kosztowało 2,75 zł. Wówczas była to popularna odmiana jabłoni. Obecnie jabłoń Glogierówka jest rzadka.

Jabłoń Glogierówka bywa uważana za odmianę litewską. Jednak z listu Zygmunta Glogera (1845-1910) – słynnego polskiego historyka, archeologa i etnografa, wynika, że to odmiana odkryta przez jego ojca Jana Glogera we wsi Zblutowo. Wieś istnieje do dziś. Jest położona pomiędzy Białymstokiem a Grajewem, czyli w Polsce.
Oto fragment listu Zygmunta Glogera do redakcji „Ogrodnik Polski”, opublikowanego w 1883 roku:
„Otóż przed laty kilkudziesięciu w ustronnym kącie Podlasia ojciec mój w ogrodzie krewnych moich napotkał starą jabłoń, której owoce zainteresowały go bardzo. Zrazy, które wziął z tej jabłoni, zaszczepił i drzewka tego gatunku rozmnożył w znacznej ilości, tak, iż ogród jeżewski posiada ich teraz blisko 200. Śp. ojciec mój nie miał wprawdzie zwyczaju sprzedawania szczepów ze swojej szkółki, ale jabłonek tego gatunku rozdał niemało w różne strony kraju i zrazów udzielał corocznie bardzo wiele. Nie wiedząc nazwy odmiany, a nie przypuszczając, aby takowej nie było, zapytywaliśmy każdego prawie znajomego ogrodnika, czy nie wie, jak się to jabłko nazywa? Każdy jednak z zapytanych ku zdziwieniu naszemu, bądź odpowiadał, że jabłek tych nie zna, bądź nie chcąc wykazać swojej nieświadomości, przytaczał nazwę pierwszą lepszą”.
W końcu Zygmunt Gloger, aby ustalić odmianę, wysłał jabłka z rodzinnego sadu do Edwarda Lucasa (1816-1882) – wówczas jednego z najsłynniejszych pomologów na świecie. Ten stwierdził, że to nowa odmiana, poprosił o zrazy do swojej kolekcji oraz kilka dodatkowych jabłek, a także zasugerował, by nadać jej nazwę np. od nazwiska lub majątku, gdzie rośnie jabłoń. I tak powstały nazwy Glogerówka i Glogierówka.

O innych starych odmianach jabłoni CZYTAJ TUTAJ

Na publikację rysunku jabłoni Glogierówka z XIX wieku zgodę udzieliła biblioteka Wageningen UR w Holandii

Źródło: