Jej żółte kwiaty przypominają chryzantemy. Edgeworthia papierodajna kwitnie na przełomie lutego i marca, przed wypuszczeniem liści.
Cechy: krzew
Należy do rodziny wawrzynkowate, podobnie jak wawrzynek wilczełyko.
Pochodzenie: Azja (Chiny, Japonia)
Inne nazwy: Edgeworthia chrysantha, Mitsumata
Wysokość: 1,5-2 m
Szerokość: 1-1,5 m
Rośnie wolno.
Pokrój edgeworthii jest podobny do wawrzynka wilczełyko.
Kwitnienie: luty – marzec (II-III)
Kwiaty: żółte; zebrane w kuliste kwiatostany
W rozkwicie kwiaty przypominają chryzantemy.
Edgeworthie kwitną zanim wypuszczą liście.
Zapach: przyjemny; delikatny
Owoce: bez wartości ozdobnej
Liście: zielone; opadają na zimę.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz w wyeksponowanych miejscach, przy oczkach wodnych, rowach i strumieniach, ogrody zacienione i typu leśnego, zaciszne zakątki
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Dobrze rośnie także pod dużymi drzewami liściastymi.
Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn od lekko kwaśnego do lekko zasadowego (pH 6,5-7,2)
Podlewanie: umiarkowane
Preferuje wilgotną ziemię, okresowo nawet błotnistą. Dobrze rośnie na często podlewanych trawnikach. Źle znosi brak wody.
Nawożenie: maj, czerwiec i ewentualnie lipiec
Edgeworthię nawozi się 2-3 razy w sezonie. Jednak jeśli rośną nad brzegiem strumienia czy stawu, nie ma takiej potrzeby. Krzewy czerpią wtedy składniki pokarmowe z resztek organicznych znajdujących się w wodzie.
Najlepiej stosować nawozy organiczne, które zawierają dużo próchnicy, jak np. biohumus i kompost.
Edgeworthia bardzo lubi ściółkowanie np. korą i liśćmi.
Rozmnażanie: sadzonki zielone, odrosty korzeniowe
Cięcie: po kwitnieniu, czyli w kwietniu (IV)
Zwykle nie ma potrzeby przycinania edgeworthii. To krzew rosnący rolno.
Wytrzymałość na mróz: średnia
Mrozoodporność edgeworthii w polskim klimacie nie jest w pełni przetestowana. Czasem krzew wytrzymuje duże mrozy, a czas marznie przy niewielkim przymrozku. Najprawdopodobniej wpływ ma to stanowisko.
Edgeworthia zdecydowanie lepiej zimuje w miejscach zacisznych, w pobliżu zbiorników wodnych i jeśli jest ściółkowana.
Młode sadzonki warto na zimę zabezpieczyć przed mrozem. Można np. usypać kopiec ziemi lub ściółki u nasady (na wysokość około 20 cm). Wiosną kopiec się rozgarnia. Dobrą osłoną są też kaptury z agrowłókniny.
Choroby i szkodniki: odporna
Nie sprawia większych problemów.
Warto wiedzieć
- Edgeworthię papierodajną odkryto w Azji pod koniec XVIII wieku.
- W Polsce edgeworthie papierodajne były uprawiane już w XIX wieku. Hodowano je m.in. na bukiety i do wieńców.
„[…] Dla swej piękności jako też i łatwości uprawy, zasługuje na rozpowszechnienie. Szczególniej łatwo daje się pędzić w miesiącach najuboższych w kwiaty, jak w styczniu i lutym. Opiszemy tu pobieżnie jego uprawę pędzoną. Na wiosnę sadzimy ten krzew na otwartem powietrzu, w zwykłą ziemię ogrodową; przez lato nie wymaga żadnych zachodów. Na jesieni przed nastaniem przymrozków wykopujemy krzaki ostrożnie wraz z bryłą, sadzimy stosownie do wielkości korzeni, albo w doniczki, albo w drewniane kubły i ustawiamy w zimnej szklarni pod pólkami. Gdy chcemy pobudzić roślinę do wzrostu, np. w styczniu, stawiamy ją na półkach jaknajbliżej szyb, gdzie w krótkim czasie okryje się masą kwiatów. Kwiaty podobne nieco do Bonvardii (bouwardii – przyp. Niepodlewam). Są barwy żółtej, ułożone w wiechy; rozwijają się obficie, pachną bardzo przyjemnie i nadają się wybornie tak do bukietów, jak i wieńców” – pisał „Ogrodnik Polski” w 1883 roku.
- Oprócz edgeworthii papierodajnej uprawiana jest także edgeworthia Gardnera (Edgeworthia gardeneri). Z obu gatunków Japończycy wytwarzają – od co najmniej VII wieku – wysokiej klasy papier, znany jako Mitsumata.
- Nazwa edgeworthia upamiętnia Michaela Pakenhama Edgewortha (1812-1881) – irlandzkiego botanika, oraz jego siostrę Marię Edgeworth (1768-1849) – pisarkę.