Jest odporny na największy mróz. Cis japoński można mocno ciąć w kule i inne figury. Nadaje się na bonsai. Nie szkodzą mu spaliny samochodowe.
Pochodzenie: wschodnia Azja
W naturze cis japoński rośnie w Chinach, Japonii, Korei, Rosji. Spotyka się go m.in. w górach. Jest długowieczny. Ogrodowe odmiany w dobrej kondycji osiągają 100 i więcej lat. W środowisku naturalnym zdarzają się okazy liczące około 1.000 lat.
Inna nazwa: Taxus cuspidata
Wysokość: 1-5 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: 1-3 m (w zależności od odmiany)
Cisy japońskie mają rozmaite kształty, w zależności od odmiany. Zwykle są stożkowate oraz rozłożyste, o pokroju krzaczastym, nieregularnym. Doskonale znoszą cięcie. Można je formować w fantazyjne figury. Cis japoński nadaje się także na bonsai.
Liście: ciemnozielone lub złocistozielone, miękkie igły
Cisy japońskie są dwupienne, czyli albo męskie, albo żeńskie. Egzemplarze żeńskie mają czerwone nibyjagody, nazywane popularnie owocami.
Gleba: żyzna; odczyn lekko kwaśny (pH 6-6,5)
Cisy japońskie preferują ziemię żyzną, ale przystosowują się także do mało urodzajnej i kamienistej. Lubią nawożenie. Nie lubi gleby podmokłej oraz bardzo kwaśnej i bardzo zasadowej. Dlatego nie należy ich sadzić tuż obok roślin kwasolubnych, np. różaneczników i azalii.
Tolerują odczyn ziemi zasadowy i lekko zasadowy.
Podlewanie: mało
Cis japoński dobrze znosi przesuszenie. Podlewa się tylko młode cisy, a starsze jedynie w czasie suszy.
Cis japoński lubi wilgoć w powietrzu. Dobrze rośnie w pobliżu np. ogrodowych stawów czy wodospadów, a także często podlewanych trawników. Woda nie powinna jednak zalewać jego korzeni (wtedy choruje lub ginie).
Stanowisko: słońce, półcień, cień
Cis japoński przystosowuje się do każdych warunków. Można go sadzić pod drzewami. Nie szkodzą mu miejskie zanieczyszczenia, np. spaliny i pył.
Przeznaczenie: żywopłoty cięte i niecięte, pojedyncze egzemplarze (również przycinane w figury), bonsai
Cis japoński dobrze się prezentuje zarówno w ogrodach naturalistycznych, jak i w stylu japońskim czy francuskim. Nadaje się na naturalną osłonę od mroźnych wiatrów.
Wytrzymałość na mróz: doskonała
Cięcie: marzec-kwiecień (III-IV)
Cis japoński doskonale znosi formowanie i mocne cięcie. Regeneruje się także z grubych pędów.
Latem można wielokrotnie wykonywać cięcie korygujące, np. obciąć pojedyncze gałązki wyrastające z geometrycznej figury.
Choroby i szkodniki: odporny
Cis japoński bardzo rzadko choruje, nie lubią go szkodniki.
Czasami atakują go grzyby powodujące zamieranie pędów. Gdy pojedyncze gałązki brązowieją i zamierają, należy je obcinać i wyrzucać (nie wolno kompostować).
Inna choroba cisów to fytoftoroza (objawem jest zgnilizna przy podstawie głównego pędu). Fytoftorozie cisów zapobiega przekompostowana kora sosnowa. Do dołka, w którym ma być posadzony cis japoński, dobrze dosypać przekompostowanej kory sosnowej. Starsze egzemplarze warto ściółkować korą.
Ciekawe odmiany cisów japońskich
- Aurescens – złocistozielony; wysokość – 1 m, szerokość – 2 m
- Bright Gold – złocistozielony; wysokość – 2,50 m, szerokość – 2 m
- Capitata – ciemnozielony; wysokość – 3 m, szerokość – 3 m
- Nana – ciemnozielony; wysokość – 1 m, szerokość – 2,50 m
- Rustique – ciemnozielony; wysokość – 5 m, szerokość – 3 m
Warto wiedzieć
- Prawie wszystkie części cisa japońskiego są trujące dla ludzi oraz zwierząt. Nie są trujące tylko czerwone osnówki owoców (nibyjagód), ale nasiona – tak.
- Cis japoński i cis pospolity łatwo się krzyżują. Tak powstał cis pośredni. Ma on dużo bardzo ciekawych odmian, w tym wiele wyhodowanych w Polsce.
