To iglak typu nieduża kulka. Żywotnik zachodni Waterfield rośnie powoli. Jest niewymagający i mrozoodporny. Bardzo lubi ściółkowanie.

Żywotnik zachodni Waterfield ma kształt kuli. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: biały cedr Waterfield, Thuja occidentalis Waterfield, tuja zachodnia Waterfield

Wysokość: 1 m (po 10 latach ma około 50 cm)

Żywotnik zachodni Waterfield rośnie wolno (do 5 cm rocznie), najbardziej intensywnie wiosną i wczesnym latem. Jego wymiary można łatwo regulować cięciem. Jest doskonały do przycinania w kształcie idealnej kuli.

Szerokość: 1 m (po 10 latach ma około 50 cm)

Liście: miękkie łuski w kolorze ciemnej zieleni; młode przyrosty są wiosną złocistozielone

Zimą łuski żywotnika zachodniego Waterfield są delikatnie brązowe na końcach. To naturalne zjawisko, a nie wynik błędów w uprawie. Wiosną łuski znowu robią się zielone.

Zimą żywotnik zachodni Waterfield lekko przebarwia się na końcach gałązek. To normalne zjawisko. Fot. Niepodlewam

Gleba: odmiana niewybredna, dobrze toleruje odczyn zasadowy (ziemię wapienną)

Podlewanie: umiarkowane

Żywotnik zachodni Waterfield dość płytko się korzeni, przez co bywa narażony na wysychanie. Dlatego warto go ściółkować oraz podlewać w czasie suszy.

Stanowisko: słoneczne, toleruje półcień

Gdy tuje Waterfield mają zbyt dużo cienia, stają się mniej gęste. Lubią wilgoć w powietrzu – odpowiadają im miejsca np. w pobliżu stawów oraz często podlewanego trawnika.

Wiosną młode przyrosty gałązek mają złocistozielony kolor. Potem robią się zielone. Fot. Niepodlewam

Przeznaczenie: wyeksponowane miejsca, najlepiej blisko ścieżek, szpalery, małe ogrody, skalniaki, cmentarze

Wytrzymałość na mróz: dobra

Tuja Waterfield jest odporna na największe mrozy (to odmiana dość często sadzona np. w Rosji). Ma jednak płytki system korzeniowy. Z tego powodu żywotnik zachodni Waterfield może w bezśnieżne zimy wysychać (częściowo lub całkowicie). Aby zapobiec wysychaniu, warto go ściółkować, np. korą, szyszkami, zrębkami, kamykami.

Ze względu na płytki system korzeniowy żywotnik zachodni Waterfield można sadzić i przesadzać z powodzeniem nawet w starszym wieku.

Tuja Waterfield bardzo lubi ściółkowanie. Kora, szyszki lub zrębki chronią ją przed wysychaniem zimą i latem. Fot. Niepodlewam

Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)
Żywotnik zachodni Waterfield doskonale znosi cięcie. Bez przycinania także zachowuje kulisty kształt. Jednak dzięki cięciu można go formować w kule idealne.

Choroby i szkodniki: odmiana odporna

Ze szkodników żywotnik zachodni Waterfield atakuje czasami misecznik tujowiec. Na gałązkach pojawiają się wypukłe tarczki. Następnie pędy brązowieją i zamierają.

Zasychanie gałązek tui jest częściej jest spowodowane brakiem słońca oraz przesuszeniem (zarówno latem, jak i zimą).

Warto wiedzieć

Wszystkie odmiany żywotników zachodnich zawierają olejek eteryczny tujon. Powoduje on podrażnienia skóry, np. swędzące, czerwone plamy. Dlatego żywotniki należy ciąć w rękawicach oraz stroju zakrywającym ramiona i nogi. Niebezpieczne jest zjedzenie żywotnika zachodniego, np. szyszki czy ssanie gałązek. Objawy zatrucia to m.in. wymioty, ból brzucha, biegunka. Wizyta u lekarza jest niezbędna. Tujon w większych ilościach może uszkodzić np. nerki.