Ma kwiaty w różnych kolorach. Zawilec wieńcowy to bylina. Kwitnie od maja do sierpnia. Bardzo lubi ściółkowanie. Jest rośliną biblijną.
Inna nazwa: Anemone coronaria
Cechy: bylina
Organem przetrwalnikowym są bulwy.
Pochodzenie: Azja, Europa, Afryka
Wysokość: 30-40 cm
Kwitnienie: maj – sierpień (V-VIII)
Kwiaty: białe, czerwone, fioletowe, niebieskie, różowe i wielobarwne; pojedyncze, półpełne i pełne
Kwiaty zawilców wieńcowych przypominają kształtem kwiaty maków. Mają intensywne, mocne kolory.
Liście: zielone
Zastosowanie: skalniaki, rabaty kwiatowe, między bylinami i krzewami, uprawa w donicach, bukiety
Stanowisko: słoneczne i lekki półcień
Gleba: żyzna; odczyn zbliżony do obojętnego (pH około 7)
Zawilce wieńcowe bardzo lubią ściółkowanie, zwłaszcza kompostem, korą, zrębkami.
Podlewanie: umiarkowane
Przesadzanie: nie ma potrzeby
Rozmnażanie: bulwy i ewentualnie nasiona
Gdy zawilcom wieńcowym odpowiada stanowisko, same się rozsiewają.
Sadzenie: wrzesień oraz marzec – kwiecień, jak tylko ziemia odmarznie (IX oraz III-IV)
Odporność: dobra
Zawilec wieńcowy rzadko choruje. Nie lubią go szkodniki.
Jeśli nie jest ściółkowany, może przemarzać.
Ciekawe odmiany zawilców wieńcowych
- Bride – biały
- Hollandia – czerwony
- Lord Lieutenaut – niebieski
Ciekawostki
- Zawilec wieńcowy to roślina biblijna. Przed wiekami był symbolem krótkiego życia człowieka.
- W polskich ogrodach uprawianych jest wiele gatunków zawilców. Oprócz zawilca wieńcowego to m.in. zawilec gajowy (Anemone numerosa), zawilec grecki (Anemone blada), zawilec japoński (Anemone japonica), zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris), zawilec żółty (Anemone ranunculoides). Mają różne wymagania.
