To rzadki kwiat w ogrodach, choć ma niewielkie wymagania. Jest idealny na skalniaki. Zawilec wielkokwiatowy kwitnie wiosną i czasami, ale mniej obficie, pod koniec lata. Jego nasiona są jak puch bawełny.
Dziko rosnące zawilce wielokwiatowe bardzo rzadko można spotkać w lasach, np. w Krzczonowskim Parku Krajobrazowym (koło Lublina w Polsce). Są pod ochroną. Często bywają mylone z podobnym do niego zawilcem gajowym, masowo kwitnącym w lasach w kwietniu. A różnic jest wiele: zawilce wielkokwiatowe są 2-4 razy większe niż zawilce gajowe. Mają też większe kwiaty i później kwitną. Poza tym nasiona zawilca gajowego nie są tak ozdobne.
W sprzedaży jest wiele odmian zawilca wielkokwiatowego o kwiatach pojedynczych i pełnych, np. Polish Star, a także samoistne krzyżówki.
Popularne nazwy
Anemon leśny, Duży zawilec, Zawilec leśny
Wysokość
40-50 cm
Kwitnienie
W kwietniu i maju. W ogrodach zawilce wielkokwiatowe często powtarzają kwitnienie w sierpniu i wrześniu, ale kwiatów jest zdecydowanie mniej. Z reguły są też mniejsze.
Kwiaty
Średnica 4-6 cm. Pojedyncze lub pełne. Białe z żółtym środkiem. Od spodu główki kwiatów mogą być czasami przebarwione na delikatny róż.
Płatki rozchylają się w dzień i zamykają na noc. Kwiaty obracają główki do słońca.
Zapach
Przyjemny, ale bardzo delikatny i słabo wyczuwalny.
Właściwości
Podobnie jak inne zawilce, zawilec wielkokwiatowy jest trujący. Bez obaw można go dotykać gołymi rękami.
Trzeba jednak unikać kontaktu z sokiem, np. podczas przesadzania (zakładamy rękawice).
Groźne może być zjedzenie zawilców czy przypadkowe wypicie wody z wazonu, w którym stały. Objawy zatrucia to m.in. drgawki, biegunka, zawroty głowy, podrażnienie skóry, zapaść.
Gleba
Próchnicza, lekko wapienna (można dodać popiół drzewny, np. z ogniska lub kominka). Świetnie rośnie przy kamieniach.
Lubi ściółkowanie, np. korą, szyszkami, zrębkami.
Nawożenie
Nie wymaga. Można go ewentualnie zasilić w maju nawozem do kwiatów kwitnących.
Podlewanie
Tylko w czasie suszy. Zawilec wielkokwiatowy ma silny i głęboki system korzeniowy (stare egzemplarze trudno wyrwać).
Stanowisko
W słońcu lub półcieniu. Doskonałe są skalniaki, zakamarki przy ścieżkach, altanach, pergolach czy rzeźbach ogrodowych.
Rozmnażanie
Z nasion (wysiew w czerwcu lub lipcu) albo przez podział roślin (w maju, czerwcu, sierpniu i wrześniu).
Zawilec wielkokwiatowy łatwo rozsiewa się sam. Nie zachwaszcza jednak ogrodu.
Wytrzymałość na mróz
Bardzo dobra. Świetnie zimuje zarówno pod śniegiem, jak i bez niego. Doskonale znosi mrozy około minus 30 stopni Celsjusza. Nie potrzebuje zimowego przykrycia.
Choroby i szkodniki
Zawilec wielkokwiatowy jest bardzo odporny. Nie choruje, nie atakują go szkodniki.
Warto wiedzieć
- Zawilec wielkokwiatowy nie jest jedynym uprawianym w polskich ogrodach. Inne to m.in. zawilec gajowy (Anemone nemorosa), zawilec grecki (Anemone blada), zawilec japoński (Anemone japonica), zawilec wielkokwiatowy (Anemone sylvestris), zawilec wieńcowy (Anemone coronaria), zawilec żółty (Anemone ranunculoides).