Ma pomarańczowe kwiaty i czarną łodygę. Szachownica cesarska Aurora to bardzo stara odmiana. Kwitnie na przełomie kwietnia i maja.
Inne nazwy: Fritillaria imperialis Aurora, Korona cesarska Aurora
Pochodzenie: co najmniej XVIII wiek
Hodowca: nieznany
Wysokość: 60-80 cm
Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)
Kwiaty: pomarańczowe; pojedyncze
Zapach: mocny; dla jednych przyjemny, ale dla innych – nie
Zapach szachownicy cesarskiej Aurora jest wyczuwalny w ogrodzie od momentu, gdy jej zielone pędy wychodzą z ziemi.
Liście: zielone
Ciekawą cechą szachownicy cesarskiej Aurora są ciemne, prawie czarne pędy. Tworzą piękny kontrast z zielonymi liśćmi.
Zastosowanie: rabaty, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, kompozycje wiosenne, ogrody w stylu naturalnym
Dawniej szachownica cesarska Aurora była sadzona m.in. przy pałacach.
Stanowisko: słoneczne, półcień
Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego
Szachownica cesarska Aurora bardzo lubi ściółkowanie.
Podlewanie: umiarkowane
Nawożenie: wiosna i jesień
Szachownice cesarskie Aurora najlepiej zasilać nawozami do kwiatów cebulowych. Dawkę nawozu korzystnie jest podzielić na trzy i zastosować: po ruszeniu wegetacji, w fazie zawiązywania pąków kwiatowych oraz we wrześniu (wtedy cebulki się ukorzeniają).
Przesadzanie: co 5 lat lub rzadziej
Szachownica cesarska Aurora nie potrzebuje częstego przesadzania.
Rozmnażanie: cebulki
Sadzenie: druga połowa sierpnia i pierwszy tydzień września (VIII-IX)
Więcej o sadzeniu szachownicy cesarskiej CZYTAJ TUTAJ
Odporność: dobra
Szachownica cesarska Aurora rzadko choruje, jeżeli ma odpowiednie warunki.
Może przemarzać. Przed mrozem cebulę dobrze chroni ściółka, np. z kory.
Ze szkodników uciążliwa bywa poskrzypka liliowa.
Ciekawostki
- Szachownica cesarska Aurora była uprawiana w Polsce już w XVIII wieku. Wymienia ją ks. Krzysztof Kluk w książce „O roślinach, ich trzymaniu, rozmnażaniu i zażyciu” z 1777 roku.
- Aurora to w mitologii rzymskiej bogini porannej zorzy, świtu i brzasku.
.