To karłowa odmiana. Świerk serbski Peve Tijn ma igły w trzech kolorach: zielonym, srebrzystoniebieskim i żółtym. Idealny do małych ogródków.
Inne nazwy: Picea omorika Peve Tijn
Wysokość: około 1 m
Szerokość: około 1 m
Świerk serbski Peve Tijn rośnie bardzo wolno. To karzełek wśród świerków.
W pierwszych 10 latach świerk serbski Peve Tijn jest prawie kulisty. Potem przyjmuje kształt lekko stożkowy. Nie łysieje od dołu.
Liście: trzykolorowe igły – zielone, srebrzystoniebieskie i zółte
Świerki serbskie Peve Tijn mają igły krótkie (1-2 cm), płaskie, kłujące.
Gleba: przeciętna; odczyn od kwaśnego do zasadowego (pH 5,5-8)
Świerk serbski Peve Tijn jest niewybredny. Bardzo dobrze rośnie nawet na piasku. Korzeni się płytko.
Podlewanie: rzadko
Jedynie młode świerki serbskie Peve Tijn podlewa się umiarkowanie. Dobrze znosi zarówno suszę, jak i wilgoć (może rosnąć obok często podlewanych trawników).
Stanowisko: słoneczne; toleruje półcień
Przeznaczenie: pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, grupy iglaków, małe skalniaki i ogrody, donice, cmentarze
Świerk serbski Peve Tijn pięknie się komponuje z iglakami o niebieskim (srebrnym), żółtym i zielonym zabarwieniu igieł.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Świerk serbski Peve Tijn nie wymaga żadnego zabezpieczenia przed mrozem.
Cięcie: nie ma potrzeby
Świerk serbski Peve Tijn jest tak mały, że nie potrzebuje cięcia. Jeśli jednak trzeba to zrobić, to najlepiej w kwietniu, maju lub w czerwcu (IV-VI).
Choroby i szkodniki: odmiana odporna na choroby
Świerk serbski Peve Tijn rośnie zdrowo. Jedynie gdy wiosna jest ciepła, słoneczna i bezwietrzna, może go atakować mszyca świerkowa. Prosty sposób ograniczenia jej liczebności to spryskiwanie świerków silnym strumieniem wody.
Inne szkodniki atakujące świerki to ochojniki. Gdy na gałązkach tworzą się galasy, trzeba je obrywać i niszczyć.
Warto wiedzieć
- Peve Tijn to naturalna mutacja – zwana czarcią miotłą – świerka serbskiego Nana. Znalazł ją Piet Vergeldt w szkółce w Lottum (Holandia) w 1986 roku.
- Nazwa Peve pochodzi od pierwszych liter imienia i nazwiska hodowcy, czyli PV (peve). Tijn zaś to po niderlandzku zęby.
