To karłowa odmiana wyhodowana z czarciej miotły w klasztorze. Świerk kłujący St. Mary`s Broom jest odporny na mróz i choroby.
Inne nazwy: Picea pungens St. Marys Broom, Świerk kłujący Saint Marys Broom, Świerk srebrny St. Mary`s Broom
Rok wyhodowania: przed 1980 rokiem
Świerk kłujący St. Mary`s Broom to naturalna mutacja typu czarcia miotła. Odkryto ją w klasztorze St. Mary w New Jersey (USA).
Wysokość: około 70 cm
Szerokość: około 100 m
Świerk kłujący St. Mary`s Broom rośnie bardzo wolno. Przyrasta po 2-3 cm rocznie.
Młode świerki mają kulisty kształt. Starsze są owalne, bardziej szerokie niż wyższe. Świerk kłujący St. Mary`s Broom nie tworzy jednego pnia lecz kilka. Jest gęsty. Nie łysieje od dołu.
Liście: srebrzystoniebieskie igły; wiosenne młode przyrosty są kremowe
Igły świerka St. Mary`s Broom są krótkie i kłujące. Mają po 1-2 cm długości.
Gleba: przeciętna; odczyn obojętny (pH 6,8-7,2)
Świerk kłujący St. Mary`s Broom ma małe wymagania. Dobrze rośnie nawet na piasku. Jest również tolerancyjny co do jej odczynu.
Podlewanie: rzadko
Tylko młode świerki kłujące wymagają umiarkowanego podlewania. Potem nie jest to potrzebne.
Są odporne na suszę.
Stanowisko: słoneczne
W półcieniu świerk kłujący St. Mary`s Broom słabo się wybarwia i jest mniej gęsty.
Przeznaczenie: skalniaki, małe ogródki
Świerk kłujący St. Mary`s Broom zajmuje mało miejsca. Dobrze wygląda w kolorystycznych kompozycjach, np. z krzewami liściach zielonych. Jest dobrym tłem dla kwiatów, w tym cebulowych.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Świerk kłujący St. Mary`s Broom jest odporny na największe mrozy. Nie potrzebuje ochrony przed mrozem.
Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)
Świerk kłujący St. Mary`s Broom rośnie wolno i nie wymaga przycinania co roku. Cięcie ogranicza się ewentualnej lekkiej korekcji kształtu.
Ran po cięciu nie trzeba zabezpieczać.
Choroby i szkodniki: odporny
Jeśli wiosna jest ciepła, słoneczna i bezwietrzna, świerk kłujący St. Mary`s Broom może atakować mszyca świerkowa. Aby ograniczyć jej liczebność, można spryskiwać świerk silnym strumieniem wody, np. podczas podlewania trawnika.
Jeżeli na gałązkach tworzą się galasy (nibyszyszki), należy je zrywać i niszczyć. To szkodnik świerków – ochojnik.
