Na sadzenie ranników najlepsza jest druga połowa września. To kwiaty bulwiaste kwitnące zimą i wiosną. Lubią stanowiska pod drzewami oraz krzewami zrzucającymi liście na zimę.
Rannik to niska bylina z rodziny jaskrowatych. Jego częścią podziemną jest bulwa. Kwiaty w żółtym kolorze ma zarówno rannik zimowy, jak i rannik wiosenny oraz rannik Tubergena. Ich liście pojawiają się dopiero pod koniec kwitnienia. Wszystkie gatunki ranników są mrozoodporne i sadzi się je podobnie.
Termin sadzenia: druga połowa września (IX)
Głębokość sadzenia: 3-krotna wysokość bulwy
Odległość między bulwami: co 20-30 cm
Ranniki już po kilku latach, jeśli mają dobre warunki, tworzą kępy żółtych kwiatów.
Przesadzanie: co 10 lat albo więcej
Jeśli ranniki trzeba przesadzić, bulwy ranników wykopuje się na przełomie maja i czerwca (V-VI). Po wykopaniu bulwy przechowuje się w przewiewnym pomieszczeniu. Sadzi się je w drugiej połowie września (IX).
Stanowisko: słoneczne i półcień
Najlepsze są stanowiska pod drzewami oraz krzewami liściastymi (zrzucającymi liście na zimę). Najlepiej, jeśli liści się nie grabi wcale lub grabi tylko częściowo. Ranniki można też sadzić np. na skalniakach.
Ziemia: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 7)
Pod każdą sadzoną bulwę warto dać 1-2 garście kompostu (świeżego lub granulowanego).
Ściółkowanie: kora, torf odkwaszony, kompost, rozłożone liście
Warto wiedzieć
- Ranniki często same rozsiewają się z nasion. Siewki zakwitają po 3-5 latach.
