Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Miłek wiosenny to świetna, odporna bylina na skalniaki z zasadową ziemią. Nie potrzebuje podlewania.

Miłek wiosenny ma żółte kwiaty. Świetnie rośnie na skalniakach z zasadową ziemią. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Adonis vernalis, Gorzykwiat, Wole oko

Cechy: bylina

Wysokość: 20-30 cm

Szerokość: około 30 cm

Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)

Miłek wiosenny kwitnie 4-6 tygodni.

Kwiaty: żółte

Miłek wiosenny ma kwiaty duże, do 10 cm średnicy. Nie pachną. Są jaskrawe, żółte, bardzo dobrze widoczne z daleka.

Liście: jasnozielone

Miłki wiosenne mają liście nitkowate, podobne jak koper włoski czy piwonia delikatna. Wyróżnia je także piękny, soczyście zielony kolor.

Zastosowanie: skalniaki, alpinaria, małe ogródki

Miłek wiosenny pięknie kwitnie i zajmuje mało miejsca w ogrodzie. Bardzo lubi rosnąć na niewielkich, niepodlewanych skarpach od południa i zachodu.

Miłek wiosenny dobrze rośnie w towarzystwie roślin lubiących ziemię zasadową (wapienną), jak lawenda, wawrzynek wilczełyko, zawilec wielkokwiatowy. Nie należy go sadzić blisko roślin kwasolubnych, np. azalii i różaneczników.

Stanowisko: słoneczne, toleruje półcień

Miłek wiosenny może być sadzony także pod wysokimi drzewami, których liście opadają na zimę.

Miłek wiosenny jest niewielką byliną. Fot. Niepodlewam

Gleba: przeciętna lub żyzna; odczyn zasadowy (wapienny) około pH 7

Nie jest wybredny co do ziemi. Obok niego warto kłaść kamienie o zasadowym odczynie, np. bazalt, dolomit, marmur, piaskowiec wapienny, trawertyn, wapień.

Podlewanie: niepotrzebne

Preferuje suchą ziemię. Gdy ma za dużo wody, choruje. Wiosną ziemia jest wystarczająco wilgotna dla miłków.

Nawożenie: nie ma potrzeby

Ma niewielkie wymagania pokarmowe. Bardziej jest wrażliwy na zbyt kwaśny odczyn ziemi, niż brak składników pokarmowych. Wiosną można go ściółkować kompostem z małym dodatkiem popiołu drzewnego, np. z kominka, ogniska, grilla.

Rozmnażanie: podział kęp w marcu – kwietniu (przed kwitnieniem) lub lipcu, a także nasiona

Trudno rozmnaża się z nasion (szybko tracą zdolność kiełkowania i długo kiełkują). Nasiona wysiewa się od razu po zbiorze(najlepszy termin) lub wczesną wiosną po stratyfikacji. W ogrodach miłek wiosenny rozsiewa się sam, ale tam, gdzie ziemia nie jest motykowana.

Najłatwiej miłki wiosenne rozmnaża się przez podział kęp.

Uwaga! Miłek wiosenny rośnie dziko w Polsce. Jest pod ochroną. Nie można go ani zrywać, ani wykopywać. Sadzonki są dostępne w sklepach ogrodniczych z uprawy hodowlanej.

Przesadzanie: nie ma potrzeby

Cięcie: nie ma potrzeby

Nadaje się do wazonów. Pięknie wygląda np. w ikebanach.

Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra

Jest odporny na największe mrozy. Nie potrzebuje ochrony na zimę.

Choroby i szkodniki: bardzo odporny

Jeśli choruje, to najczęściej z powodu nadmiaru wody oraz zbyt kwaśnej ziemi.

W drugiej połowie lata – po wydaniu nasion – miłek wiosenny zaczyna powoli zasychać. To naturalne zjawisko, a nie choroba. Tak miłek wiosenny przygotowuje się do zimowego spoczynku.

Warto wiedzieć

Miłek wiosenny jest rośliną leczniczą. W medycynie ludowej był stosowany od co najmniej XIV wieku, np. na choroby serca. Na własną rękę nie należy jeść miłków! Zawierają silnie działające glikozydy, które mogą spowodować zatrucie.

W ogrodach uprawiane są różne gatunki miłków. To miłek wiosenny (Adonis vernalis) oraz m.in. miłek amurski (Adonis amurensis) i miłek letni (Adonis aestivalis).

W polskich ogrodach miłek wiosenny jest uprawiany od co najmniej XIX wieku. „Stare okazy tej pięknej rośliny okrywają się prawie całkiem kwiatami i czynią ją prawdziwą perełką ogrodu, zwłaszcza dla upiększania miejsc cienistych i półcienistych, pod wyższymi drzewami służy wygodnie” – pisał „Ogrodnik Polski” w 1896 roku.