To popularna przyprawa. Liść laurowy można uprawiać w donicy. Lato lubi spędzać na balkonie, a zimę – w chłodnym pomieszczeniu.
Inne nazwy: Bobkowe drzewo, Bobkowe liście, Drzewo laurowe, Laur, Laurus nobilis, Liście laurowe, Wawrzyn szlachetny
Prawidłowa nazwa to wawrzyn szlachetny (Laurus nobilis). Częściej jednak używa się nazw liść laurowy lub liście laurowe albo bobkowe, tak jak popularna przyprawa z liści tej rośliny.
Cechy: krzew wiecznie zielony
W polskim klimacie liść laurowy można uprawiać tylko w donicach lub oranżeriach. Przemarza w temperaturze poniżej minus 10 stopni Celsjusza.
Wysokość: 100 – 300 cm
Liść laurowy to wysoka roślina, ale rośnie wolno. Gdy laur osiąga 100 cm wysokości, przestaje się mieścić na parapecie. Jego wymiary można łatwo ograniczyć cięciem. Obcięte liście zaś… zjeść.
Kwitnienie: kwiecień (IV)
Liść laurowy ma kwiaty żółto-zielonobiałe. Są drobne (średnica około 1 cm) i jest ich dużo. Kwiaty pojawiają się zwykle na co najmniej 5-letnich roślinach, ale zdarza się, że wcześniej. Są albo żeńskie, albo męskie (liść laurowy jest rośliną dwupienną).
Owoce laurów to czarne jagody. Na parapecie trudno się ich doczekać, ponieważ trzeba mieć przynajmniej dwie rośliny: żeńską oraz męską.
Rozmnażanie: nasiona, sadzonki
Laur jest średnio trudny do rozmnożenia.
- Nasiona – wysiew do doniczek jesienią, najlepiej zaraz po zbiorze nasion. Kiełkowanie trawa długo, nawet kilka miesięcy. Pozostałe rodzaje nasion warzyw i kwiatów łatwo znaleźć w Sklepie Niepodlewam.
- Sadzonki – najlepiej ukorzeniają się sadzonki półzdrewniałe w sierpniu i wrześniu (VIII-IX). Korzenie pojawiają się po 2-3 miesiącach.
Wykorzystanie: liście są aromatyczną przyprawą do dań mięsnych i warzywnych, zup, bigosu, marynat; używa się ich także do leczniczych kąpieli; odstraszają szkodniki w spiżarni i szafkach kuchennych
Liście rosnące na laurze mają delikatny zapach. Woń nie jest wyczuwalna w pomieszczeniu, gdzie stoi wawrzyn szlachetny. Liście laurowe pachną intensywnie dopiero po roztarciu, zmiażdżeniu lub ugotowaniu.
Laur ma właściwości lecznicze. Stosowany jest na kaszel, reumatyzm, choroby skóry, porost włosów. Z lauru wytwarza się olejek laurowy. Do leczniczej kąpieli, np. na reumatyzm, używa się kilka kropli.
Liście laurowe odstraszają szkodniki w spiżarni oraz szafkach kuchennych. Dodaje się je np. woreczków i słoików z suszonymi grzybami.
Zbiór: cały rok
Liść laurowy nadaje się do użytku w postaci świeżej i suszonej.
- Świeże liście laurowe – obrywa się na bieżąco (zimą mniej), w miarę potrzeb. Najbardziej aromatyczne są młode liście.
- Suszone liście laurowe – po zebraniu liście laurów rozkłada się cienką warstwą i suszy, np. w suszarce do grzybów, warzyw i owoców.
Cięcie: kwiecień – sierpień (IV-VIII)
Liść laurowy lubi cięcie. Jednak trzeba unikać, by było ono radykalne. Najlepiej ciąć laur często, ale mało. Obcięte liście można wykorzystywać np. jako przyprawę w kuchni.
Laur można formować, np. w kule. Niecięty liść laurowy jest niekształtny, rzadki, rosochaty, zajmuje za dużo miejsca.
Stanowisko: słoneczne; toleruje lekki półcień
Latem liść laurowy potrzebuje dużo słońca. Na lato donicę z laurem najlepiej wynosić na taras, balkon lub do ogrodu (wcześniej trzeba go stopniowo przyzwyczaić do silnego nasłonecznienia).
Pod koniec sierpnia lub we wrześniu, zanim wystąpią nocne przymrozki, liść laurowy trzeba wnieść do domu.
Zimą laur przechodzi stan spoczynku, ale jego liście nie opadają. Musi być ustawiony w chłodnym pomieszczeniu, najlepiej w temperaturze 5-10 stopni Celsjusza. To mogą być np. słabo lub wcale ogrzewany pokój, weranda, garaż, pomieszczenie gospodarcze. Ważne, by pomieszczenie miało okno (nie może być ciemne). Laur nie powinien stać w przeciągu. Najlepiej ustawić go w kącie przy oknie nieotwieranym zimą.
Liść laurowy potrafi też przezimować w cieplejszych pomieszczeniach. Ogólnie jednak źle znosi temperaturę zimą powyżej 15 stopni Celsjusza: schnie, bywa atakowany przez choroby grzybowe, zrzuca liście.
Ziemia: przeciętna, przepuszczalna; odczyn pH 6,5-7,5. Dla pewności warto użyć specjalnego urządzenia pehametr glebowy elektroniczny Biogród.
Liść laurowy nie ma specjalnych wymagań co do ziemi. Nie może być ona jednak ciężka, gliniasta, długo trzymająca wodę.
Przesadzanie: co 2 lata do trochę większej doniczki
Gdy liść laurowy jest bardzo duży i trudno go przesadzić, trzeba usuwać co rok wierzchnią warstwę ziemi w donicy i dosypywać świeżej.
Podlewanie: zimą – oszczędne, latem – umiarkowane
Latem liść laurowy lubi być podlewany raz na jakiś czas, ale dobrze. Następne podlewanie jest potrzebne, gdy ziemia staje się prawie sucha. Z podstawki wodę korzystnie usuwać.
Zimą laur trzeba podlewać rzadko, tak by ziemia była zawsze delikatnie wilgotna lecz nie mokra.
Liść laurowy podlewa się wodą z kranu, ale odstałą (w temperaturze pokojowej), także zimą.
Nawożenie: co 2 tygodnie od kwietnia do lipca (IV-VII)
Do nawożenia laurów najlepiej stosować nawóz naturalny, np. z odchodów dżdżownic lub nawóz naturalny + humus Substral.
Odporność na mróz: do minus 10 stopni Celsjusza
Laur dość dobrze znosi temperaturę do około 0 stopni Celsjusza. Potrafi przetrwać mały mróz, ale potem choruje, często opadają mu liście. Zimę musi spędzać w pomieszczeniu widnym, bez mrozu.
Choroby i szkodniki: odporny
Liść laurowy choruje rzadko. Powodem zasychania i opadania liści (najczęściej zimą) jest zbyt wysoka temperatura w pomieszczeniu.
Nadmierne podlewane powoduje, że laury atakują choroby grzybowe i gniją im korzenie. Środki do ochrony i pielęgnacji roślin znajdziesz w naszym sklepie Niepodlewam.
Ciekawa odmiana lauru
- Aurea – ma liście żółto-zielone
Warto wiedzieć
- W starożytności liść laurowy był wykorzystywany na wieńce dla zwycięzców olimpiad sportowych, a także mędrców. Do dziś mówi się „zbierać laury”.
- Laur od wieków symbolizuje miłość. Liście laurowe miały odpędzać złe duchy i śmierć. Gaje laurowe sadzono wokół świątyń Apollina.
