To smaczne, łatwe w uprawie warzywo jest znane także jako pak choi. Kapusta chińska rośnie bardzo szybko. Jest odporna na przymrozki.
Inne nazwy: Bok choi, Brassica rapa chinensis, Kapusta właściwa chińska, Pai tsai, Pak choi, Paksoy, Pok choi
W sklepach i na targowiskach w Polsce kapusta chińska jest sprzedawana zwykle jako pak choi. Młoda kapusta chińska (zebrana około 30 dni od siewu) często jest nazywana Baby pak choi.
Cechy: roślina jednoroczna
Kapusta chińska należy do rodziny kapustowatych. Spokrewniona jest z takimi warzywami jak kalarepa, kapusta głowiasta, kapusta pekińska, komatsuna, rzodkiewka. Jadalne są jej liście.
Wysokość: 20-40 cm
Uwaga! W czasie kwitnienia kapusta chińska jest wyższa. Pęd kwiatowy dorasta do 100 cm. Podczas kwitnienia liście stają się niesmaczne.
Liście: zielone lub purpurowe (w zależności od odmiany)
Ogonki liściowe kapusty chińskiej są wyjątkowo grube, mięsiste i soczyste. Różnią też kolorami (w zależności od odmiany) – najczęściej są zielone lub białe, ale smak mają podobny. Rzadkie są odmiany z purpurowymi ogonkami liściowymi.
Kwitnienie: czerwiec (VI)
Kwiaty kapusty chińskiej są białe. Nadają się do jedzenia, np. dekoracji kanapek i sałatek. Bardzo smaczne są też pąki kwiatowe.
Rozmnażanie: nasiona
Kapustę chińską sieje się wprost do gruntu lub uprawia z rozsady.
Terminy siewu kapusty chińskiej do gruntu:
- Kwiecień – pierwsza połowa tego miesiąca
- Lipiec – druga połowa tego miesiąca
- Sierpień – pierwsza połowa tego miesiąca
Terminy siewu kapusty chińskiej z rozsady:
- Marzec – druga połowa tego miesiąca
- Kwiecień – pierwsza połowa tego miesiąca
- Lipiec – druga połowa tego miesiąca
- Sierpień – pierwsza połowa tego miesiąca
Uwaga! Kapusta chińska lepiej udaje się z siewu letniego.
Zastosowanie: sałatki, dania duszone i smażone
Smak kapusty chińskiej jest neutralny, podobny do młodej, soczystej kalarepki. Odmiany zielonoogonkowe przechują się nieco lepiej niż białoogonkowe.
To warzywo niskokaloryczne. Zawiera dużo witamin A, C i K, a także glukozynolany (zalecane w infekcjach i profilaktyce nowotworowej).
Stanowisko: słoneczne, toleruje lekki półcień
Gdzie sadzić: warzywnik, tunel foliowy, szklarnia, donice, podwyższone grządki
Szybko rośnie – plon zbiera się po około 50 dniach. Większy jest z siewu letniego. Kapusty chińskie z siewu wiosennego zakwitają bowiem w połowie maja (V) i przestają przyrastać w liście. Poza tym na przełomie lata oraz jesieni panuje temperatura, która lepiej odpowiada temu warzywu.
Ziemia: żyzna, próchnicza, najlepiej z dużym dodatkiem kompostu; odczyn od lekko kwaśnego do obojętnego (pH 6,5-7)
Podlewanie: umiarkowane
Jest dość wrażliwa na brak wody. Ziemia powinna być zawsze lekko wilgotna, ale nie mokra.
Nawożenie: zwykle nie ma potrzeby
W uprawie amatorskiej nie trzeba nawozić kapusty chińskiej. Jedynie jeśli ziemia jest słaba, można ją zasilać – co 1-2 tygodnie – wolno działającym nawozem naturalnym, np. biohumusem.
Najlepiej kapusta chińska rośnie w pierwszym roku po oborniku.
Odporność na mróz: wytrzymuje przymrozki do minus 5 stopni Celsjusza
Choroby i szkodniki: średnio odporna
Kapusta chińska rzadko choruje.
Ze szkodników mogą ją czasem atakować gąsienice, chowacze, mszyce, pchełka ziemna, śmietka kapuściana.
Ciekawe odmiany kapusty chińskiej
- Canton White Stem – liście zielone, ogonki białe
- Joi Choi – liście zielone, ogonki białe
- Mei Qing Choi – liście zielone, ogonki zielone
- Red Choi – liście purpurowe, ogonki zielone
- Rosie – liście purpurowe, ogonki zielonopurpurowe
Warto wiedzieć
- Kapusta chińska pochodzi z Chin. W tym kraju jest uprawiana prawdopodobnie od V wieku. Jej liście zjadano, a z nasion wytwarzano olej do oświetlenia i gotowania.
- Kapustę chińską znano w Polsce już pod koniec XIX wieku. Jednak była wtedy mało znana. W 1888 roku „Ogrodnik Polski” pisał:
„W Pekinie najbardziej cenią odmiany pochodzące z małego miasteczka Ngan-Sun, i jak mówią, właśnie tych odmian dostarczają na dwór cesarski. Kapustę chińską jedzą na surowo, jako sałatę, lub gotowaną, przyprawioną solą”.
- Krzyżówką kapusty chińskiej oraz rzepiku ozimego jest brachina (wyhodowana w Polsce). To roślina pastewna i na zielony nawóz.