Kwitnie na przełomie kwietnia i maja. Kalina japońska ma kwiaty białe, czasem różowiejące w miarę przekwitania. To krzew ozdobny niewymagający i odporny na mróz.
Cechy: krzew
Inne nazwy: Viburnum plicatum
Pochodzenie: Azja (Japonia, Chiny, Tajwan)
Wysokość: 1-3 m
Kaliny japońskie rosną dość szybko. Ich wymiary można łatwo korygować cięciem. Znoszą je świetnie.
Kwitnienie: kwiecień – maj (IV-V)
Kwiaty: białe; zebrane w kuliste lub płaskie kwiatostany (w zależności od odmiany)
Od sierpnia na gałązkach pojawiają się czerwone owoce, które z upływem czasu zmieniają kolor na prawie czarny.
Liście: zielone
Blaszki liściowe mają powierzchnię jak plisowaną. Stąd nazwa łacińska plicatum (plisowane).
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz w wyeksponowanych miejscach, ogrody w stylach japońskim, leśnym, naturalnym
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Jest niewymagająca co do stanowiska. Dobrze rośnie również pod dużymi drzewami.
Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn od kwaśnego do zasadowego (około pH 5-8)
Podlewanie: umiarkowane
Kalina japońska preferuje lekko wilgotną ziemię. Dobrze rośnie np. na podlewanych trawnikach.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Polecane są nawozy wieloskładnikowe do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu.
Nawożenia nie potrzebują kaliny japońskie bardzo młode (2-3 lata od posadzenia).
Rozmnażanie: odkłady, sadzonki, odrosty korzeniowe
Cięcie: po kwitnieniu, czyli koniec maja i pierwsze dni czerwca (V-VI)
Cięcie najlepiej zrobić do dwóch tygodni od zakończenia kwitnienia. Dzięki temu kalina koreańska obficiej kwitnie i ma ładniejszy pokrój.
Wytrzymałość na mróz: dobra
Kalina japońska dobrze rośnie w polskim klimacie. Jedynie młode sadzonki warto na pierwszą zimę – na wszelki wypadek – zabezpieczyć przed mrozem. Wystarczy np. usypać kopiec ziemi u nasady (na wysokość około 20 cm). Wiosną kopiec się rozgarnia.
Choroby i szkodniki: odporna
Nie sprawia większych problemów. Ze szkodników może ją atakować mszyca trzmielinowo-burakowa (wysysa sok z młodych pędów) oraz szarynka kalinówka (wygryza dziury w liściach).
Podczas podlewania ogrodu kalinę można – od czasu do czasu – opryskiwać zraszaczem. Strumień wody zmywa z krzewu szkodniki (zwłaszcza mszyce).
Ciekawe odmiany kaliny japońskiej
- Mariesii – kwiaty białe, kwiatostany płaskie
- Pink Beauty – kwiaty białe, w miarę przekwitania stają się jasnoróżowe, kwiatostany płaskie
- Popcorn – kwiaty białe, kwiatostany kuliste
- Watanabe – kwiaty białe, kwiatostany płaskie
Warto wiedzieć
- Kalinę japońską odkrył Charles Maries (1851-1902) – angielski botanik. W latach 70. XIX wieku szkółka James Veitch @ Sons wysłała go na wyprawę w poszukiwaniu nowych gatunków roślin do Japonii, Chin i na Tajwan. Wówczas była to niebezpieczna eskapada. Z podróży przywiózł około 500 nowych roślin, a wśród nich kalinę japońską. Była to pierwsza odmiana tej rośliny – otrzymała nazwę Mariesii na cześć odkrywcy.
Charles Maries odkrył podczas wyprawy do Azji wiele innych roślin. To m.in. aktinidia pstrolistna, jodła Mariesa, klon Davida, magnolia gwiaździsta, modrzew japoński, oczar chiński, pierwiosnek kubkowaty, rozwar wielkokwiatowy Mariesii, tulipanowiec chiński. Naukowiec zasłynął także jako specjalista od uprawy mango.
- W Polsce uprawia się różne gatunki kalin, nie tylko kalinę japońską. Najpopularniejsze to kalina hordowina (Viburnum lantana) i kalina koralowa (Viburnum opulus). Inne: kalina koreńska (Viburnum carlesii), kalina Sargenta (Viburnum Sargentii), kalina wonna (Viburnum fragrans).