Kwitnie od lutego do kwietnia. Kalina bodnantska ma kwiaty białoróżowe, ślicznie i mocno pachnące. To mało wymagający krzew ozdobny.
Cechy: krzew
Inne nazwy: Viburnum bodnantense
Pochodzenie: krzyżówka
Kalina bodnantska jest mieszańcem dwóch gatunków: kalina wonna (Viburnum farrei) x kalina wielkokwiatowa (Viburnum grandiflorum).
Wysokość: 2,5-3 m
Rośnie wolno.
Kwitnienie: luty – kwiecień (II-IV)
Wcześniej zakwita w cieplejszych regionach.
Kwiaty: białoróżowe; zebrane w kwiatostany
Zapach: mocny; piękny
Liście: zielone
Jesienią liście kalin bodnantskich przebarwiają się na czerwono. Opadają na zimę.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz w wyeksponowanym miejscu, ogrody w stylach leśnym i naturalnym
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Jest niewymagająca co do stanowiska.
Gleba: żyzna lub przeciętna; odczyn od kwaśnego do zasadowego (około pH 5-8)
Lubi ściółkowanie naturalnymi materiałami, jako kora i szyszki.
Podlewanie: umiarkowane
Preferuje lekko wilgotną ziemię, ale dobrze znosi także lekkie przesuszenie.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Polecane są nawozy wieloskładnikowe do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu.
Nawożenia nie potrzebują kaliny bodnantskie bardzo młode (2-3 lata od posadzenia).
Rozmnażanie: odkłady, sadzonki, odrosty korzeniowe
Cięcie: po kwitnieniu, czyli kwiecień – maj (IV-V)
Cięcie nie jest potrzebne co roku, gdyż to wolno rosnący krzew. Jeśli jest potrzebne, najlepiej je zrobić do dwóch tygodni od zakończenia kwitnienia.
Wytrzymałość na mróz: dobra
Kalina bodnantska wytrzymuje mróz do prawie minus 30 stopni Celsjusza. Sporadycznie mogą przemarzać kwiaty.
Jedynie młode egzemplarze należy okrywać na zimę.
Choroby i szkodniki: odporna
Nie sprawia problemów. Dobrze toleruje miejskie zanieczyszczenia.
Ciekawe odmiany kaliny bodnantskiej
- Charles Lamont – kwiaty różowobiałe
- Deben – kwiaty białoróżowe
- Down – kwiaty białoróżowe
Warto wiedzieć
- Kalina bodnantska wyhodowana została w latach 30. XX wieku. Przypisuje się to Charlsowi Puddle, który był głównym ogrodnikiem w Bodnant, do dziś jednym z najwspanialszych ogrodów w Wielkiej Brytanii. Właściciele Bodnant od pokoleń pasjonowali się ogrodnictwem. Dzięki ogromnej fortunie, zdobytej dzięki m.in. wynalezieniu białego mydła i bielszego papieru, stać ich było nawet na finansowanie wypraw łowców roślin na inne kontynenty. Mieli też doskonałych ogrodników.
Niewykluczone jednak, że równolegle ten sam gatunek nowej kaliny – ze skrzyżowania kaliny wonnej i kaliny wielkokwiatowej – wyhodował Charles Lamont z Ogrodu Botanicznego w Edynburgu.
Ostatecznie nazwa kaliny bodnanskiej wywodzi się od ogrodu Bodnant. Jedna z odmian zaś upamiętnia Charlesa Lamonta.
- W Polsce uprawia się różne gatunki kalin, nie tylko kalinę japońską. Najpopularniejsze są kalina hordowina (Viburnum lantana) i kalina koralowa (Viburnum opulus). Inne to m.in. kalina koreńska (Viburnum carlesii), kalina japońska (Viburnum plicatum), kalina Sargenta (Viburnum Sargentii), kalina wonna (Viburnum fragrans).
