Wspaniale kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Juka karolińska lubi słabą ziemię, brak podlewania i bardzo dużo słońca.

Juka karolińska kwitnie tylko na biało. Kwiatostany są ogromne, zwracające uwagę. Fot. Niepodlewam

Inne nazwy: Yucca filamentosa, Juka, Juka włóknista, Jukka karolińska

Cechy: bylina zimozielona

Juka karolińska pochodzi z Ameryki Północnej. Jest bardzo odporna na brak wody.

Wysokość: około 60 cm bez kwiatów, a w czasie kwitnienia do 180 cm

Szerokość: 60-100 cm

Po kwitnieniu juka karolińska zamiera, ale od korzeni wyrastają młode sadzonki. Dlatego już po kilku latach z jednej juki tworzy się duża kępa wielu roślin.

Kwitnienie: czerwiec – lipiec (VI-VII)

Kwiaty: białe

Juka karolińska kwitnie niezwykle malowniczo. Pojedyncze kwiaty są białe, zebrane w jeden ogromny kwiatostan. Po kwitnieniu kwiatostan najlepiej ściąć cały (liście zostawia się). Gdy o tym się zapomni, juka czasami zawiązuje nasiona.

Juka karolińska z zawiązanymi nasionami. Fot. Niepodlewam

Liście: zielone, biało-zielone lub żółto-zielone

Liście juki są grube, sztywne, ostre na krawędziach. Można się nimi skaleczyć. Dlatego liście (także zaschnięte) lepiej obrywać w rękawicach.

Zastosowanie: wyeksponowane miejsca , rabaty kwiatowe, skalniaki

Stanowisko: słoneczne

Juka karolińska powinna być sadzona wyłącznie w słonecznych miejscach. W półcieniu rośnie słabo, a w cieniu ginie. Lubi rosnąć na lekkich wzniesieniach. Trzeba ją sadzić tak, by zimą nie rzucać na nią śniegu z odgarnianych ścieżek i podjazdów. Juka karolińska nie powinna być sadzona w miejscach, gdzie zimą z dachu osuwa się śnieg.

Na tym samym stanowisku juka karolińska może rosnąć wiele lat. Zanim się ją posadzi, warto dobrze przemyśleć miejsce dla niej. Gdy zmieni się koncepcja ogrodu, juki trudno się pozbyć. Latami odbija od pozostawionych w ziemi korzeni.

Gleba: przeciętna lub słaba, o odczynie od kwaśnego do lekko zasadowego (pH 5,5-7,5)

Juka karolińska ma wyjątkowo małe wymagania co do ziemi.

Podlewanie: nie ma potrzeby

Juka karolińska tym gorzej rośnie, im częściej jest podlewana. Najlepiej nie podlewać jej wcale. Ma bardzo silny i głęboki system korzeniowy.

Nawożenie: nie ma potrzeby

Juka karolińska doskonale obywa się bez nawozu. Jedynie stare egzemplarze oraz rosnące na ubogiej glebie warto 1-2 razy w sezonie zasilić nawozem do kaktusów i sukulentów.

Przesadzanie: nie ma potrzeby

Rozmnażanie: nasiona i sadzonki korzeniowe

Nasiona – w uprawie amatorskiej nie sieje się juki. Jest to pracochłonne i dość trudne.

Sadzonki korzeniowe – ten sposób rozmnażania juki jest bardzo łatwy. Juka karolińska wypuszcza sadzonki korzeniowe zawsze po kwitnieniu. Trzeba je wykopać i posadzić w nowym miejscu w na przełomie lata i jesieni albo wiosną. Po każdym kwitnieniu sadzonek jest zwykle około 10 sztuk. Jeśli korzenie juki potnie się łopatą, prawie z każdego fragmentu korzenia zostawione w ziemi juka wypuści przynajmniej jedną sadzonkę.

Sadzonka korzeniowa juki. Fot. Niepodlewam

Odporność na mróz: bardzo dobra

Juka karolińska, jeśli marnieje w czasie zimy, to z powodu zbyt grubej warstwy śniegu. Brakuje jej wtedy światła, a gdy śnieg się topi, wilgoć sprzyja występowaniu chorób grzybowych. Na liściach pojawiają się plamy, niektóre (zwłaszcza dolne) zasychają. Nadmiar wody może być przyczyną gnicia juki.

Choroby i szkodniki: bardzo odporna

Jeżeli juka karolińska choruje, to z powodu zbyt mokrej ziemi, nadmiernego podlewania, przysypania grubą warstwą śniegu (zwłaszcza ubitą), długimi opadami deszczu. Jest wtedy atakowana przez choroby grzybowe.