Wspaniale kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Juka karolińska lubi słabą ziemię, brak podlewania i bardzo dużo słońca.
Inne nazwy: Yucca filamentosa, Juka, Juka włóknista, Jukka karolińska
Cechy: bylina zimozielona
Juka karolińska pochodzi z Ameryki Północnej. Jest bardzo odporna na brak wody.
Wysokość: około 60 cm bez kwiatów, a w czasie kwitnienia do 180 cm
Szerokość: 60-100 cm
Po kwitnieniu juka karolińska zamiera, ale od korzeni wyrastają młode sadzonki. Dlatego już po kilku latach z jednej juki tworzy się duża kępa wielu roślin.
Kwitnienie: czerwiec – lipiec (VI-VII)
Kwiaty: białe
Juka karolińska kwitnie niezwykle malowniczo. Pojedyncze kwiaty są białe, zebrane w jeden ogromny kwiatostan. Po kwitnieniu kwiatostan najlepiej ściąć cały (liście zostawia się). Gdy o tym się zapomni, juka czasami zawiązuje nasiona.
Liście: zielone, biało-zielone lub żółto-zielone
Liście juki są grube, sztywne, ostre na krawędziach. Można się nimi skaleczyć. Dlatego liście (także zaschnięte) lepiej obrywać w rękawicach.
Zastosowanie: wyeksponowane miejsca , rabaty kwiatowe, skalniaki
Stanowisko: słoneczne
Juka karolińska powinna być sadzona wyłącznie w słonecznych miejscach. W półcieniu rośnie słabo, a w cieniu ginie. Lubi rosnąć na lekkich wzniesieniach. Trzeba ją sadzić tak, by zimą nie rzucać na nią śniegu z odgarnianych ścieżek i podjazdów. Juka karolińska nie powinna być sadzona w miejscach, gdzie zimą z dachu osuwa się śnieg.
Na tym samym stanowisku juka karolińska może rosnąć wiele lat. Zanim się ją posadzi, warto dobrze przemyśleć miejsce dla niej. Gdy zmieni się koncepcja ogrodu, juki trudno się pozbyć. Latami odbija od pozostawionych w ziemi korzeni.
Gleba: przeciętna lub słaba, o odczynie od kwaśnego do lekko zasadowego (pH 5,5-7,5)
Juka karolińska ma wyjątkowo małe wymagania co do ziemi.
Podlewanie: nie ma potrzeby
Juka karolińska tym gorzej rośnie, im częściej jest podlewana. Najlepiej nie podlewać jej wcale. Ma bardzo silny i głęboki system korzeniowy.
Nawożenie: nie ma potrzeby
Juka karolińska doskonale obywa się bez nawozu. Jedynie stare egzemplarze oraz rosnące na ubogiej glebie warto 1-2 razy w sezonie zasilić nawozem do kaktusów i sukulentów.
Przesadzanie: nie ma potrzeby
Rozmnażanie: nasiona i sadzonki korzeniowe
- Nasiona – w uprawie amatorskiej nie sieje się juki. Jest to pracochłonne i dość trudne.
- Sadzonki korzeniowe – ten sposób rozmnażania juki jest bardzo łatwy. Juka karolińska wypuszcza sadzonki korzeniowe zawsze po kwitnieniu. Trzeba je wykopać i posadzić w nowym miejscu w na przełomie lata i jesieni albo wiosną. Po każdym kwitnieniu sadzonek jest zwykle około 10 sztuk. Jeśli korzenie juki potnie się łopatą, prawie z każdego fragmentu korzenia zostawione w ziemi juka wypuści przynajmniej jedną sadzonkę.
Odporność na mróz: bardzo dobra
Juka karolińska, jeśli marnieje w czasie zimy, to z powodu zbyt grubej warstwy śniegu. Brakuje jej wtedy światła, a gdy śnieg się topi, wilgoć sprzyja występowaniu chorób grzybowych. Na liściach pojawiają się plamy, niektóre (zwłaszcza dolne) zasychają. Nadmiar wody może być przyczyną gnicia juki.
Choroby i szkodniki: bardzo odporna
Jeżeli juka karolińska choruje, to z powodu zbyt mokrej ziemi, nadmiernego podlewania, przysypania grubą warstwą śniegu (zwłaszcza ubitą), długimi opadami deszczu. Jest wtedy atakowana przez choroby grzybowe.
Ciekawe odmiany
- Color Guard – liście żółto-zielone (zimą także z czerwienią), kwiaty białe
- Golden Sword – liście żółto-zielone, kwiaty białe
- Ivory Tower – liście biało-zielone, kwiaty białe
Warto wiedzieć
- Indianie Czirokezi wytwarzali z juki środek do ogłuszania ryb podczas połowów rękami
- W krajach hiszpańskojęzycznych juki tradycyjnie są sadzone pod oknami panien. Ich ostre, gęste liście mają strzec je przed chłopcami.
