Wiosną jest obsypany tysiącami drobnych, różowych kwiatów. Judaszowiec kanadyjski to jeden z najpiękniejszych krzewów ogrodowych.
Cechy: krzew lub niskie drzewo
Inne nazwy: Cercis canadensis, Eastern redbud, Judaszowiec kanadyjski meksykański, Judaszowiec kanadyjski wschodni, Judaszowiec wschodni
W stanie dzikim judaszowce kanadyjskie rosną tylko wzdłuż wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej (stąd popularna nazwa judaszowiec wschodni). Są zagrożone wyginięciem.
Jednak jednocześnie w USA to bardzo popularna roślina w ogrodach (z uprawy w szkółkach). Judaszowiec kanadyjski jest tam równie często sadzony jak w Polsce lilak pospolity (bez). Rośnie bardzo dobrze w różnych strefach klimatycznych, w tym tak chłodnej jak w Polsce.
Wysokość: 2-10 m (w zależności od odmiany)
Szerokość: 2-4 m (w zależności od odmiany)
Judaszowiec kanadyjski rośnie wolno. Ma rzadką koronę. Są odmiany płaczące oraz o pokroju krzewu lub drzewka.
Kwitnienie: kwiecień-maj (IV-V)
Kwiaty: różowe (w różnych odcieniach) lub białe; pojedyncze lub pełne
Wiosną judaszowiec kanadyjski – zanim wypuści liście – jest obsypany tysiącami drobnych, różowych kwiatów. Kwiaty wyrastają nawet z grubych gałęzi i pnia. Wyglądają z daleka jak przylepione do rośliny, co daje zjawiskowy efekt.
Pojedyncze kwiaty mają kształt kwiatków groszku pachnącego. Są też odmiany o pełnych kwiatach, przypominające wyglądem drobne różyczki.
Kwiaty judaszowców albo nie pachną, albo pachną delikatnie. To zależy od odmiany. Są samozapylające się, ale pyłek z kwiatka na kwiatek przenoszą owady.
Owoce: strąki
Judaszowiec kanadyjski zawiązuje strąki podobne jak robinia akacjowa (popularnie nazywana akacją). Strąków jest dużo lecz nie tak wiele jak kwiatów. W każdym strąku jest po 6-12 nasion.
Liście: jasnozielone
Judaszowiec kanadyjski wypuszcza liście dopiero w pełni kwitnienia.
Zastosowanie: pojedynczy egzemplarz w wyeksponowanych miejscach, np. na trawnikach
Judaszowiec kanadyjski był dawniej także lekiem. Indianie i pionierzy amerykańscy używali jego kory do leczenia czerwonki. Kwiaty judaszowców są miododajne.
Stanowisko: słoneczne lub półcień
Judaszowce kanadyjskie są tolerancyjne co do stanowiska. Bardzo dobrze rosną także przy ruchliwych ulicach i wśród wysokich budynków. Lubią wilgoć w powietrzu od znajdujących się w pobliżu się oczka wodnego, strumienia, rzeki. Nie jest to jednak warunek konieczny w uprawie.
Gleba: przeciętna i żyzna (pH 7-7,5)
Judaszowiec kanadyjski potrafi wiązać w korzeniach azot z powietrza, tak jak np. fasola czy bób. Wokół niego wiele roślin rośnie lepiej, bo poprawiają żyzność ziemi.
Podlewanie: umiarkowane – młode rośliny, jedynie w czasie suszy – starsze
Judaszowiec kanadyjski nie lubi nadmiernie mokrej ziemi. Jednak dobrze znosi okresowe zalewanie.
Nawożenie: kwiecień (IV)
Polecane są nawozy wieloskładnikowe do krzewów kwitnących – z dużą ilością fosforu i potasu.
Nawożenia nie potrzebują judaszowce kanadyjskie bardzo młode (2-3 lata od posadzenia).
Rozmnażanie: szczepienie, sadzonki, nasiona
Judaszowiec kanadyjski czasami rozsiewa się sam. Nasiona kiełkują długo.
Cięcie: po kwitnieniu, czyli zwykle początek czerwca (VI)
Judaszowiec kanadyjski nie potrzebuje przycinania co roku. Rośnie wolno i ma mało gałęzi. Ucina się tylko gałęzie przeszkadzające czy połamane.
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
W naturze judaszowiec kanadyjski dobrze rośnie w różnych strefach klimatycznych, w tym bez mrozów oraz z mrozami jak w Polsce.
Judaszowiec kanadyjski często jest mylony z judaszowcem południowym i judaszowcem zachodnim, które nie są równie odporne na mróz.
Przemarzać mogą końcówki gałęzi, jeśli judaszowiec kanadyjski był zbyt długo nawożony przed zimą.
Choroby i szkodniki: odporny
Judaszowiec kanadyjski nie sprawia problemów. Rośnie zdrowo i nie potrzebuje oprysków.
Judaszowiec kanadyjski potrafi regenerować się od korzeni, np. po pożarach.
Ciekawe odmiany judaszowców kanadyjskich
- Ace of Hearts – kwiaty pojedyncze; wysokość 4-5 m
- Covey – kwiaty pojedyncze; wysokość 2-4 m
- Forest Pansy – kwiaty pojedyncze; wysokość 6-8 m
- Morton – kwiaty pojedyncze; wysokość 8-10 m
- Pink Pom Poms – kwiaty pełne; wysokość 2-4 m
Warto wiedzieć
- Judaszowce rosną dziko w różnych rejonach świata. Judaszowiec kanadyjski (Cercis canadensis) występuje dziko na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, judaszowiec zachodni (Cercis occidentalis) – na zachodnim wybrzeżu Ameryki Północnej, a judaszowiec południowy (Cercis siliquastrum) – m.in. na południu Europy, w Izraelu, Turcji. Judaszowce są bardzo do siebie podobne. Różnią się np. odpornością na mróz. Judaszowca kanadyjskiego najłatwiej rozpoznać po liściach – mają kształt serca. Wszystkie wymienione judaszowce są sadzone w polskich ogrodach.
- Według legendy nazwa Judaszowiec wywodzi się od Judasza – ucznia Chrystusa. Miał się on powiesić właśnie na judaszowcu. Nawet jeśli było to prawdą, mógł to być tylko judaszowiec południowy, który rośnie w rejonie, gdzie żył Judasz. Judaszowiec kanadyjski pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie Judasz nigdy nie dotarł.