Zwabia motyle do ogrodu. Jeżówka purpurowa pięknie kwitnie. Jest łatwa w uprawie, odporna na mróz i choroby. Ma właściwości lecznicze.
Inne nazwy: Echinacea, Echinacea purpurea
Cechy: bylina
Wysokość: około 50-100 cm
Szerokość: 30-60 cm
Kwitnienie: czerwiec-październik (VI-X)
Kwiaty: białe, różowe
Kwiaty jeżówek purpurowych poszczególnych odmian są dość podobne kolorystycznie. Różnią się też wielkością, długością i szerokością płatków.
Uwaga! Bajeczne kolory i kształty mają tzw. jeżówki ozdobne. To krzyżówki międzygatunkowe, w tym z jeżówkami purpurowymi, których pochodzenie znają tylko hodowcy. Do jeżówek ozdobnych zalicza się np. odmiany Julia i Cleopatra.
Jeżówki purpurowe zwabiają motyle oraz pszczoły. Płatki starszych kwiatów lekko bledną na słońcu.
Zapach: piękny, ale delikatny
Liście: ciemnozielone
Zastosowanie: rabaty kwiatowe, ogrody na dachach, ogrody w stylu naturalnym, pojedyncze egzemplarze w wyeksponowanych miejscach, na kwiat cięty i suszony, zwabianie motyli i owadów zapylających do ogrodu, uprawa w donicach np. na tarasie, roślina lecznicza (przeziębienia)
Stanowisko: słoneczne
W półcieniu jeżówka purpurowa kwitnie słabiej. Nie znosi cienia.
Gleba: przeciętna lub żyzna, o odczynie od lekko kwaśnego do zasadowego (pH 6-8)
Jeżówka purpurowa jest tolerancyjna co do ziemi.
Podlewanie: umiarkowane
Jeżówka purpurowa ma silne korzenie. Znosi okresowe przesuszenie. Potrafi konkurować o wodę z innymi roślinami. Jedna z bardziej odpornych odmian to Magnus. Można ją uprawiać nawet w ogrodach na dachach.
Nawożenie: maj-lipiec (V-VII)
Jeżówka purpurowa nie potrzebuje obfitego nawożenia. Dobrze znosi także jego brak, ale wtedy rośliny są mniejsze.
Jeżówki purpurowe wystarczy zasilić raz na 3-4 tygodnie. Można użyć dowolnego nawozu do roślin kwitnących albo rozcieńczonej gnojówki, np. z obornika krowiego.
Przesadzanie: co 2-4 lata
Długo nieprzesadzane jeżówki purpurowe zanikają (z roku na rok jest ich coraz mniej). Potrafią się rozsiewać same.
Rozmnażanie: podział kęp, nasiona
Sadzenie: kwiecień-maj (IV-V) lub sierpień-wrzesień (VII-IX)
Lepszy do sadzenia jeżówek jest termin wiosenny.
Odporność na mróz: bardzo dobra
Choroby i szkodniki: odporna
Jeżeli jeżówka purpurowa choruje, to zwykle z powodu cienia lub zbyt mokrej gleby (deszczowe lato, nadmierne podlewanie, podmokła ziemia). Jest wtedy atakowana przez choroby grzybowe.
Ciekawe odmiany
- Alba – kwiaty białe
- Magnus – kwiaty różowe
- Pica Bella – kwiaty różowe
- Prairie Splendor Rose – kwiaty różowe
- White Swan – kwiaty białe
Warto wiedzieć
- Jeżówka purpurowa ma właściwości lecznicze. Stosuje się je np. przy przeziębieniach i grypie. Na własną rękę lepiej nie zbierać. Bezpieczniej kupić gotowy lek w aptece. Łatwo pomylić jeżówkę purpurową z jej ozdobnymi krzyżówkami.
- Jeżówka purpurowa pochodzi z Ameryki Północnej. W stanie dzikiem rośnie m.in. na preriach. W Europie jest uprawiana od XVII wieku.
- Do jeżówki purpurowej bardzo podobna jest jeżówka tenneesseeńska. Ma węższe płatki, nie pachnie oraz nie zwabia pszczół i motyli. Jest rzadka. Okryto ją dopiero w latach 60. XX wieku.
