To świetny krzew okrywowy, także zamiast trawnika. Jałowiec płożący najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Jest odporny na wszystko. Nie trzeba go podlewać.
Pochodzenie: Ameryka Północna
Jałowiec płożący jest bardzo dobrze przystosowany do polskiego klimatu.
Inne nazwy: Jałowiec ścielący się, Juniperus horizontalis
Wysokość: 10-50 cm (w zależności od odmiany)
Szerokość: 100-300 cm
Jałowce płożące ścielą się po ziemi. To świetne, bardzo odporne krzewy okrywowe, które nie potrzebują podlewania. Są znacznie szersze niż wyższe.
Liście: łuski (kłujące)
W zależności od odmiany jałowce płożące są zielone lub niebieskozielone. Na zimę rudzieją.
Gleba: przeciętna; odczyn pH około 7
Ma małe wymagania co do ziemi.
Podlewanie: nie ma potrzeby
Podlewa się tylko świeżo posadzone jałowce płożące, jeśli jest sucho.
Stanowisko: słoneczne
Przeznaczenie: skalniaki, skarpy, murki, donice, tło dla kwiatów cebulowych, zamiast trawnika, groby
Wytrzymałość na mróz: bardzo dobra
Jest odporny na największe mrozy. Nie trzeba go zabezpieczać na zimę.
Cięcie: kwiecień, maj, czerwiec (IV-VI)
Przycinanie nie jest potrzebne co roku. Skraca się tylko pędy, które nadmiernie się rozrastają, np. na ścieżki.
Choroby i szkodniki: bardzo odporny
Jałowiec płożący choruje rzadko. Nie lubią go szkodniki.
Zimą – podczas odśnieżania ścieżek – należy unikać usypywania hałd na jałowcach płożących. Wiosną może to prowadzić do porażenia przez choroby grzybowe.
Ciekawe odmiany jałowców płożących
- Andorra Compact – wysokość 60 cm, szerokość 2 m
- Glauca – wysokość 10 cm, szerokość 2 m
- Ice Blue – wysokość 15 cm, szerokość 2 m
- Montana – wysokość 15-20 cm, szerokość 2 m
- Wiltonii – 15-20 cm, szerokość 2-3 m
Warto wiedzieć
- Jałowce płożące są uprawiane w Polsce od połowy XIX wieku. Były wtedy znane jako jałowce ścielące się.