Służy przede wszystkim do przyśpieszonej uprawy warzyw. Niski tunel zajmuje mało miejsca. Łatwo go przenieść w inne miejsce w ogrodzie oraz złożyć i przechowywać.
Niskie tunele służą najczęściej do ochrony warzyw przed przymrozkami i śniegiem, zarówno wiosną, jak i jesienią. Nie są ogrzewane. Nadają się do przyśpieszonej uprawy takich warzyw jak np. szpinak, rzodkiewka, rukola, sałata.
Dzięki niskim tunelom można też chronić przed zimnem warzywa ciepłolubne, np. ogórki czy paprykę. Przydają się też do ochrony warzyw przed gradem i ptakami.
Niski tunel zajmuje mniej miejsca niż wysoki i szklarnia. Łatwiej zmienić jego lokalizację w ogrodzie, a także złożyć i schować, np. na zimę. Można go kupić lub zrobić własnoręcznie. To niedroga inwestycja.
Jaki niski tunel wybrać?
1. Wielkość
Typowy niski tunel do upraw amatorskich ma szerokość 1-1,5 m, długość – od 3 do 4 m oraz wysokość od 50 do 60 cm.
Mniejsze niskie tunele wykorzystuje się np. do przygotowania rozsad warzyw kapustnych.
2. Stelaż
Konstrukcją nośną każdego niskiego tunel są wygięte w łuk pałąki. Powinny być wykonane z materiału odpornego na wodę. To mogą być np. aluminium, stal ocynkowana lub malowana, tworzywo sztuczne.
Pałąki ustawia się co 1-1,2 m od siebie. Do ich zamocowania nie jest potrzebny fundament. Końce pałąków po prostu wbija się w ziemię.
Stelaż z pałąków – po ustawieniu – warto wzmocnić mocnym sznurkiem. Zwykle sznurkiem łączy się wszystkie pałąki ze sobą w najwyższych punktach oraz po bokach. Wzmocnienia często potrzebują także szczyty tuneli (podobnie jak w przypadku namiotów), aby konstrukcja nie złożyła się np. pod naporem wiatru.
Pałąki można też łączyć sznurkiem na krzyż, co ułatwia zdejmowanie i nakrywanie okrycia z folii lub agrowłókniny.
3. Okrycie
Do okrywania niskich tunel wykorzystuje się folię albo agrowłókninę.
Folie ogrodnicze są bardzo różne. Najczęściej wykonane są z polietylenu (PE) albo etylenu-octanu winylu (EVA). Folie różnią się także m.in. grubością, odpornością na promieniowanie UV, elastycznością. Niektóre mają drobne otwory, co ułatwia odparowywanie nadmiaru wody, albo dodatki, które poprawiają ich termoizolacyjność.
Niskie tunele bardzo często okrywa się również agrowłókniną. Najlepsza jest w kolorze białym, o gramaturze 30-50 g/m², np. jesienno-zimowa lub zimowa.
Zarówno folia, jak i agrowłóknina muszą być zabezpieczone przed zwiewaniem przez wiatr. To proste: jeden dłuższy bok przysypuje się ziemią. Drugi zaś obciąża np. kamieniami – tak, aby można było szybko i łatwo odkryć osłonę.
Sklep Niepodlewam poleca: Agrowłókniny
4. Ściany szczytowe
Do wyboru są dwa rozwiązania. Ściany szczytowe, tzw. czoła, mogą tworzyć:
- Przedłużenie powłoki tunelu – to rozwiązanie sprawdza się zwłaszcza w niewielkich tunelach;
- Oddzielne elementy – można je zdjąć, by wywietrzyć tunel. To rozwiązanie jest wygodne zwłaszcza w większych tunelach.
