To stara, rzadka, zimowa odmiana. Jabłoń Halderskie rośnie zdrowo, jest niewymagająca. Ma żółte, bardzo smaczne jabłka.
Inne nazwy: Alma Haldertol, Apfel aus Halder, Apfel von Halder, Aus Halder, Du Halder, Jablko Halderske, Mela Halder, Pomme du Halder
Pochodzenie: przed 1843 rokiem (Holandia)
Najprawdopodobniej jabłoń Halderskie jest znacznie starsza. Wyhodowana została w okolicy Zamku Halder w Fauquemont (Limburg) w Holandii. Ta miejscowość istnieje do dziś.
Dojrzewanie: grudzień-maj (XII-V)
Jabłka Halderskie zbiera się w drugiej połowie października (X). To odmiana zimowa, bardzo dobrze się przechowująca.
Owoce: duże (około 8 cm); prawie okrągłe; skórka żółta, z licznymi brązowymi cętkami, czasem z lekkim rumieńcem od słońca; miąższ zielonożółty, delikatny, kruchy, bardzo smaczny
Dawniej smak jabłek Halderskie porównywano do odmiany Kalwila Biała – jednaj z najsmaczniejszych na świecie, ale i bardzo trudnej w uprawie.
Przeznaczenie: do jedzenia na surowo oraz ciast i innych dań
Gleba: przeciętna, najlepiej lekko kwaśna (idealne pH 6,2-6,7)
Jabłoń Halderskie jest niewymagająca co do ziemi.
Stanowisko: słoneczne
Jabłoń Halderskie rośnie szybko. Obficie owocuje. Dobrze znosi podmuchy wiatru.
Doskonale znosi mocne cięcie. Nadaje się do formowania.
Odporność: bardzo dobra
Jabłoń Halderskie rośnie zdrowo, nie przemarza. Nie wymaga chemicznych oprysków od chorób. Owoce dobrze się przechowują.
Zapylacze: brak danych
Ciekawostki
- Jabłoń Halderskie jest obecnie rzadka. Młode drzewko najłatwiej kupić w Niemczech. W Polsce to odmiana kolekcjonerska.
- Jabłoń Halderskie była często sadzona w Austrii, Holandii, Niemczech, na Węgrzech do lat 50. XX wieku. W Polsce zawsze była rzadka, ale sadzono ją już w XIX wieku.
Źródło:
- Wiedza własna
- „Ogrodnik Polski”, 1891 rok
- „Deutsche Pomologie”, Wilhelm Lauche, 1882-1883 rok
- „Oesterreichisch – ungarische Pomologie”, Rudolf Stoll, 1888 rok
Rysunek jabłoni Halderskie z XIX wieku został opublikowany za zgodą biblioteki Wageningen UR w Holandii
