Kwitnie na przełomie zimy i wiosny. Irys żyłkowany jest bardzo niski. Nadaje się do uprawy w gruncie i donicach.
Inne nazwy: Iridodictyum reticulatum, Irys reticulata, Kosaciec żyłkowany
Pochodzenie: Azja, Europa
Irys żyłkowany należy do grupy irysy cebulowe. Wyrasta z cebulki. Do tej samej grupy należą: irys angielski, irys hiszpański, irys holenderski.
Wysokość: 15-20 cm
Kwitnienie: luty – kwiecień (II-IV)
Kwiaty: białe, błękitne, fioletowe, niebieskie, żółte; pojedyncze
Najpopularniejszy jest kolor niebieski. Na płatkach kwiatów są charakterystyczne plamki wargowe w kolorze żółtym.
Liście: zielone
Zastosowanie: pod krzewami i drzewami liściastymi, między bylinami i krzewami ozdobnymi, uprawa w donicach, skalniaki
Stanowisko: słoneczne
Irysy żyłkowane można sadzić obok krokusów. Mają podobne wymagania.
Gleba: żyzna, próchnicza, o odczynie zbliżonym do obojętnego (pH 7)
Lubią ściółkowanie, np. korą.
Podlewanie: niepotrzebne
Uwaga: po przekwitnięciu irys żyłkowany W OGÓLE nie potrzebuje podlewania. Rośnie lepiej, jeśli latem ma suchą ziemię.
Nawożenie: marzec – kwiecień (III-IV)
Najlepsze są nawozy do kwiatów cebulowych, saletra wapniowa oraz nawóz owczy.
Przesadzanie: co 3-5 lat
Rozmnażanie: cebulki
Cebulki mają na skórce drobny wzorek przypominający żyłki. Stąd nazwa – irys żyłkowany.
Sadzenie: przełom września i października (IX-X)
Odporność: bardzo dobra
Irysy żyłkowane rosną zdrowo. Nie lubią ich szkodniki. Są odporne na mróz.
Chorują, jeżeli mają za mokro po przekwitnięciu, czyli w okresie spoczynku. Są wtedy atakowane przez chorobotwórcze grzyby. Dlatego nie należy ich sadzić na rabatach podlewanych latem ani obok podlewanych trawników.
Ciekawe odmiany irysów żyłkowanych
- Cantob – kwiaty niebieskie
- George – kwiaty fioletowe
- Harmony – kwiaty niebieskie
- Danforda – kwiaty żółte
- Katherine Hodgkin – kwiaty błękitne
